We hebben er allemaal last van het begin van het jaar. Er nog aan moeten wennen dat het alweer een nieuw jaar is. We schrijven nog 2015 neer, waar 2016 moet staan. Gelukkig is van die 5 heel makkelijk een 6 te maken, maar ook ik kon mij deze week erin vergissen. Misschien kwam het wel, omdat er zoveel van deze week leek op de eerste week van vorig jaar..

Ik weet nog dat ik vorig jaar ook een ultieme dip had begin januari. Ik zag op tegen mijn diagnose en de therapie en hoe dat zou gaan. Van de week vulde ik opnieuw 10 vragenlijsten in met in totaal iets van 800 vragen. Een avondvullend programma wat mij erg sloopte. Lekker confronterend om alle negatieve dingen van jezelf aan te geven, om nog maar te zwijgen om de veel te persoonlijke vragen over seks, drugs, alcohol of crimineel verleden. Het was of ik een psychopaat werd bevonden. Ik snap wel dat alles getest moet worden, maar als ik sommige vragen al heel vaak met Nee heb beantwoord snap ik niet waarom ik dat nu opnieuw moet doen.

Bijvoorbeeld vragen over hoe ik mij voelde rond mijn 12e heb ik zowel vorig jaar voor de Tweedelijns schematherapie moeten beantwoorden als nu met deze behandeling. Volgens mij veranderen die antwoorden echt niet, dus lijkt het mij zinloos dat dit opnieuw wordt uitgevraagd. Opnieuw bepaalde dingen uitvragen over hoe ik de laatste 3 weken mijzelf had gevoeld, daar snapte ik het nut wel van. Echter snapte ik het nut niet van al diezelfde vragen over het verleden. Daarnaast vond ik sommige vragenlijsten ontzettend outdated.

Al vind ik bovenstaande vragenlijst al verschrikkelijk slecht geformuleerd, om nog maar te zwijgen over vraag 47. Alles aan deze vragenlijst vind ik verkeerd. Het onderscheid tussen mannen en vrouwen, spreken over meisjes en jongens, en de relevantie daarvan. Daarnaast kwam ik erachter dat deze vragenlijst in 1993 al is afgewezen in Amerika, ik snap niet waarom Pro Persona Lunteren hem dan nog gebruikt. Ook veel anderen vragen waren erg heteronormatief (mama/papa altijd vanuit gaan, dat de gehuwde vrouw de achternaam nog mocht kiezen, etc.). Ik ergerde mij er groen en geel aan, waarom passen ze deze in hemelsnaam niet aan na al die jaren. Tevens vind ik echt dat 800 vragen en 10 vragenlijsten te veel zijn. Zeker als er al zoveel bekend is vanuit mijn afgelopen therapieën. Ik ben erg benieuwd waarom dit dan echt nog nodig is, en ben erg van mening dat dit anno 2016 (!) zo echt niet kan.

Naast de overeenkomst met de vragenlijsten van vorig jaar was mijn ultieme dip deze week ook overeenkomstig. Ik was om eerlijk te zijn weer erg veel met de dood en suïcide bezig. Ik sliep wederom erg slecht, poste weer zoveel mogelijk dingen in CAPSLOCK op twitter en had een erg groot behoefte aan bevestiging. Tevens was ik nog gewoon alleen, hoorde ik iedereen het hebben over rijden en had ik ultiem moeite om om te gaan met mensen. En waar ik vorig jaar een heel lang appje stuurde naar mensen met veel persoonlijke dingen erin, deed ik dat deze week in een blog. Dat seks sells wisten we natuurlijk allang, maar dat ik richting de 1000 views ga met die blog had ik nooit verwacht. Samen met Neefje en De mail aan collega’s op het werk zeker de beste blogs die gelezen zijn.

Daarnaast zijn morgen de clubkampioenschappen en besloot ik vorig jaar om daar niet aan mee te doen. Te depressief, te veel moeite met mijn emoties om op een competitieve manier aan sport mee te doen, als dat ik gewoon echt geen zin had om mij te mengen tussen al die mensen. En zo zit ik er nu eigenlijk ook een beetje bij. Ik heb net nog wel 12km hardgelopen en gezellig eten met vriendinnetjes, maar toch is er ergens nog twijfel over morgen. Competitie spelen was afgelopen seizoen ook zo zwaar, was dit echt verstandig om morgen te gaan? Echter is het nu 2015 2016, dus ga ik nu wel. Ik heb stapjes gemaakt het afgelopen jaar, ik mag niet verder wegkwijnen in zelfmedelijden en moet gewoon gaan. Morgen wordt zwaar, als ook de therapie in 2015 2016, maar dit jaar wil ik het wel nog beter doen: daarom gaan we er maar voor.