Sommige mensen zeggen dat een online vriendschap niet echt is. Dat de smartphone immens slecht is. Dat jongeren door social media niet meer sociaal zijn. Dat het allemaal immens slecht is. Gelukkig weet ik wel beter. Het is de veilige plek voor zoveel kwetsbare mensen. De plaats waar lotgenoten ongelofelijk makkelijk gevonden kunnen worden. En daar vond ik jou. Daar vond ik een prachtig meisje met een psychische kwetsbaarheid. Helaas ben je daar nu niet meer. Ik zal je missen Rachel Celine. Rust zacht.

Ik ken je niet super goed. Toch volgde ik je vol bewondering. Je openheid over je psychose. Je gevecht met jezelf. Toch doorzetten en aan de bel treken. Opleven voor vakanties. Toch weer een terugval. Ik had bewondering dat je ondanks je kwetsbaarheden durfde te daten. Dat je een tijdje een leuk vriendje had. Maar dat je daarna heel verdrietig er toch een punt achter moest zetten. Hoe je gewoon naar stage ging. Hoe het dan weer misging. Hoe je daarna weer verder ging op stage. Ik zal je missen Rachel Celine. Rust zacht.

Ik mocht je vragen stellen over IPS, omdat ik dat ook ging inzetten op mijn werk. Je had er baat bij. Ik mocht je vragen stellen over je psychose. Je vroeg dingen over mijn behandeling in Lunteren. Je leefde mee. Je stuurde liever lieve berichtjes. Ik bleef je volgen. Je volgde mij. Regelmatig likete we elkaars tweets. Regelmatig likete we elkaar facebook posts. Ik zal je missen Rachel Celine. Rust zacht.

Hoeveel meisjes van 20 hebben meerdere boeken geschreven. Boeken die veel meer mensen lazen dan je dacht. Je kon veel meer dan je zelf dacht. Het bleef vechten met jezelf. Dan leek het goed te gaan, maar moest je opeens terugkomen van vakantie. Dan leek het slecht te gaan en ging je toch naar stage. Dan leek het goed te gaan en had je opeens een time-out of nieuwe opname. Dan leek het slecht te gaan en zat je opeens weer op Tinder. Nu nooit meer moedige Celine. Ik zal je missen Rachel Celine. Rust zacht.

We schreven elkaar kaartjes. Ik jou net op een moment dat je er 1 echt nodig had. Ik voelde het warme bedankje nog echt binnenkomen. Jij mij net op een moment dat ik er helemaal doorheen zat. Afgelopen weekend.  De laatste keer dat ik naar de brievenbus liep was daar een ongelofelijk lief kaartje van jou. Over mijn harde werken. Over dat je bewondering voor mij had. Over dat je veel van mij leerde met mijn doorzettingsvermogen en vechtkracht. Had ik je daarvan maar nog meer kunnen leren. Nu kan dat niet meer. Ik zal je missen Rachel Celine. Rust zacht.

Vandaag is het een storm op social media. Je was zo’n lieverd voor vele mensen. Had je maar iets meer aan jezelf gedacht. Maar het was ook wie je was. Altijd die lieverd voor een ander. Mensen vieren vanavond nog sinterklaas met jouw cadeautjes. Ik vond inspiratie om door te gaan door jouw berichtjes. Ik zag zoveel moed. Ik zag je humor. Zo’n gevecht in je hoofd en toch zag ik een dame dat vocht voor zichzelf. En wat bereikte je ook veel meer dan je zelf zag. Kon je dat maar meer voelen. Ik zal je missen Rachel Celine. Rust zacht.

Als het mis ging trok je aan de bel. Je ouders kwamen je halen. Of je maakte een afspraak bij de huisarts. Voor extra zorg. Voor jezelf. Zelfs gisterochtend was je daar nog. Nu nooit meer. Ik zal je missen Rachel Celine. Rust zacht.

Ik wil alle vrienden, familie, kennissen, zorgverleners, klasgenoten onwijs veel sterkte wensen. Veel sterkte en hopelijk ergens de warmte die Celine ook aan zoveel mensen gaf. Ik wil alle mensen die online ook zo geïnspireerd door je zijn geraakt veel sterkte wensen. Ik gun jullie veel inspiratie van Rachel Celine, maar ook veel moed en kracht om door te gaan. Ook al ken ik je helemaal niet goed en maar een heel klein beetje. Je was belangrijk voor mij.  En voor zoveel anderen zie ik vandaag online. Hopelijk zie je dat van boven. Hopelijk heb je nu eindelijk rust. Ik zal je missen Rachel Celine. Je had veel in je mars. Je zal blijven heugen. Rust zacht.