Sinds ik open ben over mijn psychische klachten heb ik veel adviezen van mensen ontvangen. Doordat er veel liefdevolle mensen om mij heen staan die om mij geven, zijn er veel mensen die graag hun steentje willen bijdragen aan mijn herstel en mij daarom van advies voorzien in tips wat voor mij zou kunnen helpen.

Ik had helaas niet altijd de kracht om op iedereen te kunnen reageren, mijn excuses hiervoor. Ik ben jullie in ieder geval wel allemaal zeer dankbaar dat jullie zo mee willen denken! En daarnaast kreeg ik een aantal mooie reacties van herkenning, of met name respect voor mijn openheid. Dit deed me veel goeds, en gaf me soms een gevoel van trots tussen al mijn andere negatieve gedachtes. Ik wil in deze blog ingaan op de eerste 5 adviezen en waarom ik ze wel of niet opvolg. Ze allemaal opvolgen zou er ook toe hebben geleid dat ik al een gehele bibliotheek uitgelezen zou hebben, ontslag moet hebben genomen voor allerlei vormen van therapie en ontspanning en in de avond nog allerlei oefeningen zou moeten doen. Hieronder ga ik in op 5 tips / adviezen en waarom ik denk dat ze wel of niet werken voor mij en waarom ik ze dus wel of niet opvolg of al heb opgevolgd. Als ik ze niet opvolg is dit allemaal geen kritiek, en ben ik oprecht blij dat dit voor jou / anderen wel heeft gewerkt, maar zie ik er helaas geen heil in om er op dit moment tijd in te steken. Uiteraard, waren het er meer dan 5, dus komt er vast nog een vervolg op deze blog! Maar hierbij alvast mijn eerste reactie op 5 tips van jullie!;

1. Ga eens praten met een ervaringsdeskundige! – niet opgevolgd
Natuurlijk is het fijn om met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt te praten en je verhaal te delen. Ik merk inderdaad soms dat mensen die geen ervaring hebben met psychische klachten mij moeilijk begrijpen. Echter heb ik op het Internet wel wat contact met mensen die door zelfde soort klachten gaan. Daarnaast ben ik nog druk in therapie en heb ik ook al de stap met antidepressiva genomen. Erover praten heb ik inmiddels ook geleerd met goede vrienden. Er met nog meer mensen erover praten zie ik als een grotere opgave en heb ik nu ook geen energie voor. Ik denk dat het heel goed is dat ervaringsdeskundigen er zijn en ergens is het misschien wel een toekomstig beroep van me, mocht ik nergens meer aan het werk komen door mijn openheid en deze blog. Echter is dat wel weer een toekomstige zorg en blijf ik voor nu nog even uit de buurt van ervaringsdeskundige! (Naast die ik persoonlijk ken natuurlijk)

2. Ik weet een boek: bv. Louise Hay – You can heal your life! e.v.a. – deels opgevolgd
Ik heb veel boekentitels gehoord die mij zouden kunnen helpen. Gelukkig had ik dit jaar als goede voornemen om meer te gaan lezen en is dat ook redelijk gelukt. Ik vond de boeken van Myrthe van der Meer, Mike Boddé en Viktor Staudt pijnlijk confronterend en herkenbaar, maar daarom ook zo fijn. De Engelse zelfhulpboeken spraken me echter iets minder aan. Ik weet niet waarom, maar soms kwamen ze te zweverig over of soms geloofde ik niet in dat dit mij ging helpen. Maar alle tips zijn nog welkom, ik houd alleen meer van biografieën / romans, dan zelfhulpboeken. Ik lees al een boek met opdrachten, ook voor therapie,  en dat is wat mij betreft qua zelfhulpboeken even voldoende. Maar lezen blijf ik sowieso, dus mochten jullie nog tips hebben voor boeken met een psychisch thema daarin, geef ze vooral!

3. Ga mee de hond uitlaten met me – niet opgevolgd
Hoewel ik bij iedereen op internet en in mijn omgeving met psychische klachten wel een bepaalde verbondenheid zie met dieren voel ik deze totaal niet. Ik heb helemaal niets met dieren. Ik wil geen kat, ik hou niet van honden! en ik word er niet blij van als deze beesten mij de aandacht geven. Ja ik weet dat ik kan smeken om aandacht, maar met beesten heb ik gewoon niets. Ik loop er liever met een boog omheen, ook al is jou beest de allerliefste en mooiste. Sorry mensen, dit werkt voor mij niet! Zeker beesten die zomaar op je springen brengen het naarste in mij naar boven. Dus prachtig dat het jou veel steun kan bieden, maar mocht je mij willen motiveren voor een wandeling (is al lastig zat) dan moet je je beest in ieder geval thuis houden!

4. Leef meer in je lichaam ipv je hoofd – niet opgevolgd
Deze uitspraak is mij echt veel te zweverig. Op een matras liggen en voelen hoe het contact wordt gemaakt met het matras en dat dit mij een ander persoon zou maken werkt niet voor mij. Als ik op een matras lig wil ik slapen of lezen / afleiding hebben en niet me vol concentreren op mijn lichaam. Ik kan dat niet en ik zou dat ook niet willen kunnen. Het klinkt ergens als een stukje mindfullness en ik ben daar ook allergisch voor. Noem me koppig dat ik er niet voor opensta, maar ik heb in het verleden wel oefeningen gehad met mijn voeten voelen op de vloer, concentreren op de spanning in mijn buik en bepaalde andere concentratie / focus oefeningen op het lichaam. Echter ben ik daar veel te nuchter voor en werkt het ergens alleen maar op mijn lachspieren. Noem me kinderachtig en disrespectvol, maar zo is het absoluut niet bedoeld. Ik zie alleen niet in hoe deze oefeningen nu voor mij zou kunnen werken! Een no go voor mij dus.

5. Bewegen; sporten!; Ga rennen/ wielrennen/ tafeltennissen, houdt het vol. – opgevolgd
Ik deelde maandag al met jullie hoe fanatieke sporter ik ben en de mensen die mij kennen weten dat ook wel. Hoewel ik door mijn prikkelbare darmsyndroom en door andere lichamelijke klachten er soms niet toe in staat ben, probeer ik toch nog zo vaak mogelijk te gaan. Ik leer langzaam te accepteren dat ik niet meer zo snel kan zijn als voorheen en dat het soms niet gaat. Toch probeer ik er nog het beste van te maken en kan ik zo nog meer momentjes van trots ervaren en is het één van mijn beste manieren voor afleiding en om even lekker weg te zijn. Dit was ik dus zeker nog van plan en deze tip kon ik zelf ook nog wel bedenken. Wandelen als alternatief vind ik vaak te saai, rennen geeft me meer energie. Daarom ga ik nu ook maar snel weer rennen!

Stond je advies er niet tussen dat je mij had gegeven? Blijf me dan volgen, ik ga binnenkort in op de overige tips / adviezen. En ze blijven natuurlijk altijd welkom! Maar deze blog is al wel redelijk lang, dus kon helaas niet op alle adviezen / tips ingaan. Ik hoop in ieder geval dat dit wat meer inzicht geeft in waarom ik bepaalde keuzes wel / niet maak. En nogmaals thanks, jullie adviezen voelen liefdevol en geven mij stiekem wel een beetje het gevoel dat jullie me willen helpen en dat ik de moeite waard ben! <3