• Home
  • Werk
  • Help! Over 3 maanden ben ik werkloos

Help! Over 3 maanden ben ik werkloos

Nog een kleine 3 maanden en dan loopt mijn contract af. Ook het laatste beetje hoop op verlenging van mijn contract verdween deze week. Het is financieel echt niet mogelijk om mij in deze functie te behouden. Mijn leidinggevende baalt er ook van. Ik denk aan alle projecten die ik nu doe en hoe ze dat dan met een kleiner team moeten gaan doen. Maar meer denk ik nog aan de onzekere periode die komen gaat.

Ik kreeg de vraag al wat meer de afgelopen weken: of ik al aan het solliciteren was. Naast EMDR, 4 dagen werk, stabiel blijven, mijzelf met pds werkend houden en sociaal leven en sport. Natuurlijk was ik nog niet bezig met solliciteren. Maar nu ik in mijn agenda zie dat het nog maar 13 weken is. Dat het nog maar 86 dagen is. Dat het nog maar 50 werkdagen is. Dat er al afspraken en projecten komen die na mijn contractdatum zijn. Nu weet ik dat ik wel moet.

Ik vind het fucking eng en spannend. Hoewel ik op het oog communicatief best sterk lijk, heb ik in sollicitatiegesprekken nooit uitgeblonken. Ik heb altijd wel gehoord dat ik nooit echt uit heb geblonken in mijn sollicitatie skills. Het was ook bij mijn huidige werk meer ondanks mijn presentatie, dan dankzij mijn sollicitatie dat ik werd aangenomen. En ook bij mijn vorige bestuursfuncties leek dit vaak het geval. Ik mag dan wel vaak horen dat ik zo’n goede, kritische inbreng heb, maar dit lijkt vaak afdoende in sollicitaties.

Daarnaast ben ik nog erg onzeker over solliciteren met mijn psychische aandoening. Het gaat veel beter als vorig jaar, maar er zijn zeker ook nog slechte dagen. Hoe moet ik dit vertellen? Willen werkgevers mij nog wel? Ik kan geen aanspraak maken op een indicatie banenafspraak, en ik ben daarom bang dat werkgevers mij niet willen. Een indicatie banenafspraak zorgt ervoor dat mensen met een beperking makkelijker aan een baan komen en dat de werkgever bijvoorbeeld aanspraak kan maken op een no-riskpolis. Ook het hiaat op mijn CV, dat wegens mijn behandeling van vorig jaar er staat, is nog een issue waarbij ik bang ben dat dat een rol gaat spelen bij solliciteren.

Ik voel mij momenteel vertrouwd met mijn collega’s en werkplek en ik moet maar weer zien hoe dit gaat als ik straks een nieuwe werkomgeving moet vinden. Ik heb vaak in de ochtend last van mijn pds en heb het geluk dat ik momenteel in mijn baan tussen 9.00-9.30 kan beginnen. Mijn werk is bovendien maar 10 minuten fietsen. Sommige van mijn vrienden stappen om 6.00 in de auto en ik vrees dat ik dat lichamelijk helemaal niet aankan. Hoe moet ik dan dus een passende baan vinden?

Ik hoorde pas van iemand die kon kiezen uit 3 banen of iemand die werd overgeplaatst naar een andere werkplek. De collega waarmee ik samen ben begonnen in april 2014 heeft wel recentelijk verlenging gekregen en zit ook een schaal hoger. Ik kijk hier vol jaloezie naar. Als ik mijn psychische problematiek niet had gehad was het waarschijnlijk heel anders gelopen. Jups, als.. En ik mag nog blij zijn dat ik voor 6 maanden mocht terug keren na mijn behandeling. En toch voelt het even heel oneerlijk.

Heel lang mag ik hier niet in blijven hangen. Ik moet mijzelf weer zien te verkopen. Ik zocht vanmiddag op mijn huidige werk even naar wat vacaturebanken, omdat er ook al zo werd aangedrongen op verder solliciteren. Ik zag een interessante vacature. Ik zag echter ook in de eisen van de vacature staan: “in het bezit zijn van een rijbewijs B”. Ook die pijn van het gemis van een rijbewijs was weer even voelbaar.

Ik zoek verder en verdwaal in een moeilijk verhaal van dat ik niet exact weet wat ik wil en kan. Daarnaast mis ik overal ervaring voor, maar kan ik ook niet solliciteren op traineeships, omdat ik alweer te lang ben afgestudeerd. Daarnaast ben ik voor junior functies ook alweer bijna te oud met mijn 29 jaar. Ooit wilde ik de politiek in. Wilde ik niet toch leraar worden? Moet ik ervaringsdeskundige worden? Kan ik dit wel? Val ik niet terug? Ik verdwaal in de put van werkloos zijn. Ik moet er niet aan denken. Maar vanaf 10 september kan het zomaar eens weer zover zijn: een werkloos bestaan.

Ps. Er komt nog wel een vervolg op bovenstaande blog met daarin de redenen waarom je mij toch vooral moet aannemen. Daarnaast zal ik jullie de komende maanden op de hoogte houden van mijn sollicitatie-avonturen.

tommie345

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.