Het is bijna kerst, maar nog steeds moet ik terugblikken op de maand november. Voordat mijn jaaroverzicht gemaakt gaat worden is het goed om nog eens deze 11e maand door te nemen. Het is bizar hoe je stemming en beeld wordt geleid door de laatste en meest negatieve gebeurtenissen. In de brief aan mijzelf schreef ik al dat het geen goede maand was geweest. Maar wat bleek met een helicopterview over de gehele maand: gemiddeld een dikke 6.9!!! en maar 6 dagen een onvoldoende. Kortom, het zoveelste teken dat er wel degelijk sprake is van progressie!
Het was een drukke maand. 3 wedstrijden van Feyenoord, 2 dagen van Route66 , bijeenkomsten voor de John Blankenstein Foundation, trainingen van BMC, raadsavonden voor de gemeentes waar ik werk. Het zat bommetje vol en dat is dit jaar eigenlijk steeds het geval. Dat is op zich een goed teken en geeft helemaal niets. Toch wil ik wel mijn les in 2019 leren dat hier nog meer de balans in mag ontstaan. Vrije avonden inplannen en meer op tijd naar bed zijn daarbij mooie doelen.
Het meest trots ben ik op de Zevenheuvelenloop in de maand november. Uit het niets kwam een behoorlijk nette tijd. Gewoon mijn derde tijd van de 10 edities. En dat na een jaar vol blessures en leed. Deze staat hoog in het lijstje van geheel 2018 om te onthouden en trots en tevreden over te zijn.
Tevens ben ik trots op mijn bestuursverkiezing voor Route66. Het heeft ook een keerzijde en je kan je je inderdaad afvragen of nog meer taken verstandig is. Het is de constante afweging bij mijzelf tussen ambitie en “goed omgaan met mijn psyche en lichamelijke klachten”. Ik denk dat iedereen met bepaalde mate van een chronische aandoening dat wel herkend. Ik heb daarom voor mijzelf de afweging gemaakt: Ja dit wil ik. Volgens de lepeltjes-theorie heb ik daardoor minder tijd voor andere dingen. Daar heb je de lepeltjes-theorie ook niet voor nodig, er is elders gewoon minder tijd over. Ik heb daarom de keuze gemaakt om mijn huishouden een lagere prioriteit te geven. Dan maar een wat stoffiger huis, maar ik maak wel meer ambities waar!
Dat is ook zeker het geval op werk. Ik draag echt veel meer verantwoordelijkheden en spar en overleg zelf met allerlei uitvoerenden, managers en ondernemers. Ik ben hierbij kritisch en kan hierbij zelfs sturing geven. Dit gaat naar alle tevredenheid waardoor ik hoorde in november dat mijn opdrachten verlengd worden. Dat betekent dat ik voorlopig nog geen zorgen heb om in de beschikbaarheid te komen. Dat is dus heel erg goed nieuws!
Ging alles dan zo goed, Thomas? Nee. Maar met streaks van 17, 1, 2 en 2 dagen was het best wel erg redelijk. Mijn telefoon gebruikte ik gemiddeld op een dag 3 uur en 33 minuten en pakte ik er 65 keer bij. Ik las weer iets meer, om en nabij de 380 bladzijdes. De pijn zat hem meer in een mislukte date en enkele triggers van afwijzing en teleurstelling die elkaar snel opvolgde waardoor inzet van mijn gezonde coping minder houdbaar was. Maar dat werd ook weer vrij snel losgelaten. Ik denk dat er een groot uitroepteken mag staan achter de gesprekken die ik hierover voer, over de reflectie op mijzelf, het loslaten van de faalmomenten en het door knokken wat je deze maand ook liet zien.
Het is nog geen 10 met een griffel. Maar een maand met gemiddeld ongeveer een 7 kan mij moeilijk heugen. Stabiliteit in werk en structuur in het leven helpen hierbij. Belangrijke factoren om te onthouden en mee te nemen naar 2019! En dan nu kerst vieren, voordat ik nog melancholischer wordt van deze tijd van het jaar!
