Er is alweer een week voorbij en het is duidelijk dat dit virus nog wel even bij ons blijft. Dat is zorgelijk voor iedereen. Meer angst en voor iedereen heeft het virus een enorme impact op ons leven. Voor een bepaalde groep in het bijzonder. Voor de chronisch zieken, en daarom verdienen die absoluut de coronahartjes van deze week. De groep die wel wat extra aandacht en liefde mag krijgen naast alle andere groepen die dat reeds terecht al ontvangen.
Voor enkele chronisch zieken verandert er wellicht weinig. Ze zitten altijd al in quarantaine of sociale isolatie. Ze kunnen door hun ziekte niet veel bewegen en deze weken beinvloed hen daarom wellicht niet eens zoveel in bewegingsvrijheid. Echter, zien ze wel wat er nu allemaal mogelijk is bij anderen in sociale isolatie of voor hen. Opeens wordt er wel naar hen gevraagd om boodschappen te doen. Er werd eerder nooit naar hen omgekeken. En verdwijnt dit straks weer als het virus weer verdwijnt?
Voor de meeste chronisch zieken verandert er natuurlijk ook veel voor hun zelf. Ze zijn de meest kwetsbare en moeten daarom volledig binnen blijven. Ze zijn een risicogroep en daarom zullen ze meer angst kennen dat ze het virus zullen krijgen. Daarbij is de angst groter voor een fataler afloop. Ze moeten daarom nog voorzichtiger zijn. En dat bij de chronische ziekte die ze al hebben. Ik kan mij niet voorstellen hoe hard werken dat wel niet moet zijn.
Voor mij zijn dat dan ook de echte helden. Niemand zet hen ooit in het zonnetje, klapt voor hen of luidt voor hen de kerkklokken. Indien ze niet zo chronisch ziek waren zouden ze waarschijnlijk zelf in de frontlinie staan, omdat ze weten hoe belangrijk dat is. Helaas mogen of kunnen ze dat nu niet. De helden mogen ze dus nooit zijn. Niet in films en niet in de epidemie. Ze komen alleen maar negatief in het nieuws. Ja, er wordt gevraagd om naar hen om te kijken. Maar nooit die shout out, omdat ze ongelofelijk hard werken. Hard werken tegen de ziekte en tegen de angst.
Dat raakt mij ontzettend en daarom verdient deze groep echt onwijs de coronahartjes van deze week. Of bovenstaande nog niet genoeg is kregen ze deze week ook nog te lezen dat ze bepaald niet bovenaan staan indien er keuzes gemaakt moeten worden wie wel of niet IC geholpen kunnen worden. Nee, de mensen die afhankelijk zijn van zorg stonden ergens onderaan het lijstje. Dan werk je iedere dag zo hard tegen je ziekte en zet je daarmee het beste beentje voor. Niemand die het ziet, en steeds krijg je die trap na als chronisch zieke.
Daarom, lieve mensen. Niet alleen tijdens deze coronacrisis, maar ook daarna. Altijd. Kijk om naar chronisch zieke medemensen. Ze verdienen de aandacht. Ze verdienen het om volledig mee te tellen in de samenleving. Ze zijn deze dagen extra kwetsbaar en dat is ongelofelijk verdrietig. Niet zielig, maar soms wel pijnlijk alleen. Hun deur staat verplicht veel dicht. Stuur dat kaartje, bel of kijk hoe je op een andere manier iets moois kan betekenen. Zij verdienen het onwijs! Laten we er vooral voor zorgen dat die moeilijke keuzes niet gemaakt hoeven te worden. Laat vooral zien dat zij meer dan ooit meetellen. We moeten ze beschermen, maar dat nooit zonder dat ze gezien worden of mee mogen doen. De coronahartjes daarom absoluut deze week voor de chronisch zieken die verplicht nog meer thuis zitten. Lieve chronisch zieken, de coronahartjes zijn heel erg verdiend voor jullie!
Hou je haaks allemaal!
Hartjes tegen de Corona van Thomas
Gedurende de Corona crisis doe ik iedere week een oproep aan een vergeten groep die wel wat extra steun kan gebruiken. In de tweede week is dat voor chronisch zieken. Mochten jullie andere coronahartjes willen sturen, laat het dan vooral weten! Wie weet neem ik dit de komende week mee. Ik wil absoluut andere groepen of de corona geïnfecteerden en hun naasten absoluut niet tekort doen, maar wil hierbij alleen ook nog een extra groep in de spotlight zetten omdat deze ook liefde en hartjes verdienen.
