Vorige week was er geen “deze week hoorde ik dat”, omdat het hele weekend stond in het teken van een indrukwekkende en moeilijke crematie. Deze week stond vooral in het teken van eenzaamheid en mijn depressie, desalniettemin wil ik jullie nog wel een overzicht meegeven met alles wat ik de afgelopen twee weken hoorde..
Ik hoorde de afgelopen weken zoveel, en nu ben ik eigenlijk zo moe dat ik het ergens allemaal niet meer weet. De confrontatie met mijzelf en niet tegen tafeltennis uitslagen en competitie kunnen, de wachttijd tot dagbehandeling, confrontaties op werk, zware sessies in therapie, opdrachten en kritiek op werk, de overleden vader van mijn beste vriend, ja het waren wel weer weken. Hieronder nog enkele andere dingen die ik hoorde:
Ik hoorde iemand van de week zeggen hoeveel dagen het nog tot kerst is, het waren er in ieder geval minder dan 100. Het is waar ook, oktober is alweer begonnen. Het is een beetje de tijd van het jaar dat ik ga opzien tegen de maanden die komen gaan. Absoluut niet per se door een winterdip, want nu kan ik juist weer meedoen aan een heilman-competitie (zijn er meer mensen die dit kennen :)) en op weerfora kijken naar sneeuwvoorspellingen en hoe hard het gaat vriezen. Nee, absoluut ook een seizoen dat ik wel mag. Het is meer door de verschrikkelijke feestdagen. Alles moet dan leuk en gezellig zijn en ik kijk dan meestal terug op het afgelopen jaar. Nog geen rijbewijs, nog geen relatie en de warmte en super band met mijn familie heb ik nou eenmaal ook niet. Nee, nog 100 dagen en dan is het allemaal weer voorbij en is dat *** 2015 eindelijk voorbij. 2016 begint als het meezit met dagbehandeling, dus het zal niet veel makkelijker worden, maar ja ik mag dan hopen dat het een jaar wordt waarbij het beter zal gaan in ieder geval.
Want dat het beter moet gaan wordt wel weer duidelijk na dit weekend. Vooral dat de nachten tegenwoordig weer slechter gaan baart me zorgen. Zweten, elk uur wakker worden, onrustig/angstige gedachtes, het is er opeens weer sinds een week. Ik word dan echt helemaal gek en draai door, het feit dat ik dan ook alleen op mijn kamertje lig (of met muizen) en vaak ook nog met last van mijn darmen, het maakt me gedurende nacht vaak ontzettend eenzaam. Deze week hoorde ik ook over de naasten van Antonie Kamerling in de documentaire, en raakte me dit wederom. Tevens hoorde ik van mijn ouders dat ze bij de plek waren waar mijn neefje is omgekomen en vertelde ze dat ze daar in de buurt opnieuw een motorongeluk zagen gebeuren. Onwerkelijk, het kwam allemaal weer even intens binnen in een weekend waarin ik zelf ook weer even met de dood bezig was. Vooral ook doordat ik het boek van de Viktor Staudt aan het lezen ben “Het verhaal van mijn zelfmoord”, ergens pijnlijk herkenbaar, maar ergens ook fijn om te lezen. Al leg ik het soms ook wel even weg, omdat het allemaal even te confronterend is. Enfin, die themaweek is al over, die ik zal hier maar even niet verder op ingaan..
Wel goed om weer wat van mijn ouders te horen, ik zei van de week al dat onze relatie wel beter gaat. Mijn moeder was ook jarig afgelopen vrijdag. Een week daarvoor had ze enkele onderzoeken in het ziekenhuis. Met de pa van mijn beste vriend, die is overleden aan kanker, ga je je dan toch een beetje zorgen maken. Maar gelukkig, alles was in orde en het bleken gewoon vervelende vage klachten te zijn. Ergens ook naar, dat je dan niet weet wat het precies is, maar nu ergens wel fijn dat het in ieder geval niets ernstigs is. Die opluchting kon ik ergens wel gebruiken.
Ik hoorde tevens deze week dat een vriend van mijn studie vader was geworden. Haha, beide vrienden waarmee ik het meeste omging tijdens mijn studie zijn nu dus papa. Dat is best gek moet ik zeggen. Het staat zo ver weg van mijn situatie nu, al waren ze ook al wat ouder, omdat ze voor mijn studie ook al een hbo studie hadden afgerond. We spreken elkaar eigenlijk niet meer echt, maar wel heel vet om te horen dat ze nu beide vader zijn. Maar zoals ik ook al zei, ergens wel gek, maar het is ook wel een felicitatie waard. Ergens komt natuurlijk ook een stom jaloers gevoel op over zij wel een relatie, ik niet en alles, maar dat leg ik even terzijde. Ik ben ergens ook wel oprecht blij voor ze dat ze vader zijn geworden.
Tenslotte hoorde ik vandaag allemaal maten, ik was namelijk in mijn nieuwe huisje even alvast alles opmeten voor meubels en dat soort dingen. Over een maandje slaap ik daar al! Tevens maakte ik mijn eigen kamer goed schoon en maakte ik foto’s, zodat ik op facebook iemand kan vinden voor iemand die in mijn kamer gaat wonen. Ik ben erg benieuwd, na al mijn negatieve uitlatingen over muizen enzo of iemand er nog wil wonen. Maar mijn huur is inmiddels opgezegd, dus het maakt eigenlijk ook weinig uit. Er is in ieder geval nog een hoop te doen, maar de eerste stapjes voor de verhuizing zijn dit weekend gezet. Ik ben ergens dus best goed bezig geweest…
En verder hoorde ik dus veel muziek, mezelf keihard juichen bij de overwinning van Arsenal vandaag, mijn vader die voor me kaartjes aan het regelen is voor Feyenoord – Ajax, over meer geboren kinderen op werk, stoffige hardloopschoenen omdat ik dat alweer een tijdje niet heb kunnen opbrengen, over een collega die blij was met een deal van 10000 euro met haar ex, een spannend verhaal van een vriend die op reis is in Oekraïne, indrukwekkende verhalen van lotgenoten met psychische problemen en iedere dag de wekker. Net als morgen om 6.45, dus ik houd het weer voor gezien. Morgen om 8.00 een overleg, waarbij ik om 8.45 alweer weg moet voor therapie en waarna ik daarna gelijk weer terug moet naar werk. Lovely, zullen we maar zeggen. Ik hoop dat ik er nog van kan slapen…
Spreek jullie!
Het weekend van de eenzame strijd,
Van het wegkijken van de tijd.
Van een beetje hoop, maar dan weer een dal,
Van het kijken naar wielrennen, darts, voet- en volleybal
Van het liefst onder een dekentje willen schuilen,
Van proberen in het huishouden, maar de was is nog steeds een vuile.
Van meedoen met boektober,
Proberen te geloven, maar over het algemeen was de sfeer sober.
Van dingetjes doen voor de verhuizing over een maand,
Dit was echt moeilijk, verkouden zakdoekjes, bijna betraand.
Even geen doorzettingsvermogen,
Hoofd omlaag, voorovergebogen
Zal ik deze buien, stemming ooit verslaan?
Zullen de eenzaamheid en ultieme negativiteit ooit overgaan?
Als mijn hobby tafeltennis al niet eens meer kan motiveren of gaat,
Lieve vrienden, ik mis jullie, ik stel het op prijs stellen als je komende week even langskomt voor een knuffel en even met me praat.
Morgenvroeg in ieder geval weer heel vroeg therapie en werk,
Ik ga het weer proberen: “Thomas je kan het, je bent sterk”
X
Beste Thomas,
Ik ben een kopie van Myrthe van der Meer. Ik kan observeren, denken, analyseren en loop over van logica.
En ik ben sociaal verschrikkelijk onhandig.
Ik kan heel prima tussen mensen zijn, maar de finesse ontbreekt.
Ik vrees dat ik ook in jouw geval dacht dat ik het helpende deed. Maar waarschijnlijk deed ik weer eens vooral logisch > hardop denken…
Ervan uitgaande dat het feit dat je er verder niet op ingaat of voor bedankt of whatever, denk ik dat het aankwam als … Nouja, niet veel …
Dat denk ik. Maar sociaal sla ik de plank nog wel eens mis…
Zelf ben ik net twee weken terug uit het ziekenhuis waar ik kort lag agv een zelfmoordpoging.
Het is heftig … Die wanhoop bij een ander te herkennen.
Ik dacht dat ik iets voor je kon betekenen, als mens, niet als algemene lezer. Dat is ook iets waarin ik afwijk van het gemiddelde. Ik ben niet van sharen, ik ben van de oprechte, echte, diepe verbinding. Als ik mij verbind, verbind ik ook. Of niet.
Jij en ik verbinden niet blijkbaar, dus … Dan neem ik afscheid. Dat raakt me diep en oprecht, want ik sloot je echt in mijn hart. Je bent zo mooi, en teer en lief en vrolijk en scherp, pienter, warm en oprecht.
Mafkees ben ik he..! Tja, weet ik:)
Ik wens je ontzettend veel goeds en liefde en plezier en fijns!
Dag lieve mooierd.
D.
Ik vind je totaal geen mafkees, juist knap hoe uitgebreid en meedenkend je reageerde. Maar je vorige reactie was ergens zo uitgebreid, een beetje dubbel, dat ik even niet wist wat ik ervan moet zeggen. Misschien kan zo’n uitgebreid verhaal in het vervolg beter per mail inderdaad (tpruijsen@gmail.com), maar dat is aan jou.
Ik zou het in ieder geval heel erg waarderen als je blijft lezen en als je toch bedankt daarvoor, wil ik je graag bedanken voor je lieve, bemoedigende en meedenkende woorden. Je verhaal van uit het ziekenhuis raakt me ergens wel, maar ik heb er veel bewondering voor dat je anderen dan met dezelfde wanhoop nog probeert te helpen. Het ga je goed! Succes met alles!
Liefs,
Thomas
Mailed!
Ik vind het mooi dat je uit de hectische weken toch nog zo’n helderheid kan scheppen. Het klinkt niet onnatuurlijk enthousiast, maar wel realitisch. Dat je het op dit moment moeilijk hebt met slapen en je darmen kan ik me wel voorstellen maar alles wat er om je heen aan het veranderen is. Sommige dingen mooi en ook spannend. Andere spannend en toch goed.
2016, kerst, etc, voelt voor mij nog heel ver weg. Ik hoor ook steeds meer mensen praten over dat het jaar er alweer bijna op zit. Zo raar. Ik hoop dan ook dat je in de komende maanden wat meer duidelijkheid krijgt zodat je met wat meer zekerheid 2016 in kan stappen. Laatste lootjes, o.i.d.
Bedankt voor het delen.
xx
Thanks! Mijn onzekerheid laat me soms nog wel twijfelen, vooral als ik moe ben, of ik dingen nog wel helder formuleer en opschrijf. Jij zegt schijnbaar van wel en dat vind ik erg fijn. Ik vind alles van me afschrijven sowieso erg fijn, en ben blij dat ik ben gaan bloggen. Mooi dat anderen het ook willen lezen en het goed overkomt, dat geeft me weer wat moed op een vrij zware maandag :).
Ah de winter en hellmann getallen, top! Ik hoop dat je snel een huurder voor je kamer vindt. Afgelopen zomer op vakantie had ik muizen onder mijn tent. Wat kunnen die beesten een herrie maken zeg en ik voelde ze ook steeds rondlopen en tegen het grondzeil porren. In het begin dacht ik nog dat ik het me verbeeldde, maar bij het opruimen van de boel was een heel gangenstelsel zichtbaar. Voor twee weken wel te doen, maar ik kan me voorstellen dat je er gek van wordt als het te lang duurt.