Ik werd vanmorgen wakker. 7.18, het was weer tijd om te werken. Maar eerst moest ik nog naar therapie. Ik had alleen mijn werktelefoon naast mijn bed liggen, mijn persoonlijke telefoon gewoon in de huiskamer, zodat ik echt eindig met lezen en zonder telefoon in mijn hand. Ik snoozde nog tot na het nieuws van half 8 op mijn wekkerradio en stond toen op. Ik moest weer scheren en daarna met muziek lekker douchen. En zo had ik zelfs nog tijd voor koffie en knackerbrod voordat ik naar therapie ging. Zelden was ik zo makkelijk opgestaan en zelden had ik tijd voor koffie en een ontbijtje voor therapie en uiterlijk om 9.00 de deur uit.

Ondanks de kou en de keiharde regen ging ik redelijk opgewekt in de richting van mijn therapeute. Zeiknat kwam ik daar precies op tijd aan en bood mijn therapeute mij zelfs koffie aan. En zo begon de maandagmorgen precies zoals 2016 ook was begonnen, heel relaxed en gemakkelijk. Zelfs het slechte weer ging voor mij dit jaar niet verpesten. In de therapiesessie kwamen enkele belevenissen van de afgelopen weken tot uiting als dat we afspraken dat ik volgende week mijn laatste sessie had met haar, omdat dan ook mijn intake begint in Lunteren.

De belevenissen werden natuurlijk best uitgebreid besproken, als ook mijn emoties en gevoelens daarbij, en er werden enkele pijnlijke uitspraken gedaan die nog wel even na suisde in mijn hoofd. Toch ging ik rond 10.15 met een redelijk stabiel gevoel weg bij mijn therapeute, op weg naar mijn werk. Het was inmiddels droog, dus ik mocht van geluk spreken. Om 10.40 gaf ik een aantal collega’s wat kussen voor de beste wensen, als dat er gelijk door een collega werd geouwehoerd: “Hem niet kussen joh, je weet ook wel waar hij allemaal met zijn tong is geweest” verwijzend naar mij. Waarna naar mijn oud en nieuw werd gevraagd en werd gezegd “Ooh niet gay uit, had je even geen zin om genomen te worden”. Sommige mensen weten wel waarom ik dat zo’n moeilijke opmerking vind ook al was het ouwehoeren. Maar ik kan in de gay scene erg slecht tegen dat soms zoveel om “top of bottom” draait en dat we allemaal maar van elkaar moeten weten wie wat is. Voor mij is de behoefte aan genegenheid door omstandigheden zoveel groter als de behoefte aan seks, omstandigheden die wellicht wel geraden kunnen worden, maar ik nu niet durf te delen. Dat er alleen zo makkelijk wordt geouwehoerd over seks als het om homoseksualiteit gaat is iets wat mij altijd wel raakt. De opmerking vervolgens: “Jij als niet sociaal persoon, hoe ga jij dan uit?, als je niemand durft aan te spreken, hoe is uitgaan dan?” was voor mij al helemaal veel te pijnlijk. Ik ouwehoer heel vaak terug en kon dit ergens verwachten, als dat het mij vandaag totaal niet beviel. Waarna ook nog iets verder werd toegedicht over hoe ik dat straks deed tijdens mijn opname en of deze persoon mij dan wel mocht opzoeken. De confrontatie met seks, homoseksualiteit, mijn angst om op leuke jongens af te stappen, Lunteren dat eraan komt en de pijnlijke opmerkingen gedurende therapie liet mij weer beide benen op de grond zetten.

De eerste dagen van 2016 waren fijn, maar deze dag deed mij weer onmiddellijk beseffen dat ik zoveel problemen heb. Hoewel ik mij redelijk kon inhouden en niet per se iets negatiefs postte online, kwam ik nog wel achter de ontdekking dat wat lotgenoten met eveneens psychische klachten/eetstoornis klachten mij hadden ontvolgd, omdat ik altijd wel negatief was. Ik heb voor mijn gevoel bij anderen nog wel eens vaker negatieve berichten langs zien komen, maar toch werd ik als enige ontvolgd. Ik voelde mij sowieso al best eenzaam door het feit dat het alleen maar vrouwen waren die ik verder online ken met deze problemen, en dat de mannen heel anoniem zijn. Dat geldt eigenlijk ook over het kunnen praten van seksuele klachten voor mijn gevoel, mannen kunnen daar alleen maar lompe grappen over maken.

Naast deze confrontatie met mijzelf ging het werk matig en had ik in de avond nog een drie uur durende vergadering voor een feest waarbij ik nog beetje tegen een aantal conflicten en irritaties aanliep. Het lag misschien voornamelijk aan mijzelf, maar ik merkte vandaag ook op het werk dat ik erg slecht met een wat agressievere toon om kon gaan van mensen. Het conflict vermijdende zit er bij mij diep geworteld in.

Na drie heerlijke dagen was het vandaag weer back to life, back to reality. Een loodzwaar jaar wacht op mij. 10 vragenlijsten voor Lunteren moeten er weer ingevuld worden, terwijl ik er al zoveel heb ingevuld. Ik moet er zelf weer achteraan bellen, omdat ik ze nog niet heb ontvangen. 1001 struggles vallen mij ten deel. Wat kan er mij momenteel veel gestolen worden. Het back to life, back to (horrible) reality is er nu meer dan ooit.