Het zit erop. Mijn oriëntatieperiode is voorbij en volgende week start mijn dagbehandeling in Lunteren. Het is iets wat mij bang maakt, zeker na een zeer beladen dag, waarop ik mij ook nog eens zeer bezwaard voelde. Nee, deze dag 3 in Lunteren was niet makkelijk, het was de dag van de 3B’s: Bang, Beladen en Bezwaard.

De dag begon met een aantal nieuwe mensen, waarna de startdatum van iedereen bekend werd gemaakt. Hierbij was veel teleurstelling te verwerken. Er was een fout gemaakt en van iemand schoof de startdatum 3 weken op, en tevens kregen de nieuwe mensen ergens een startdatum tussen halverwege mei en halverwege juni. Dit bracht gelijk veel spanning met zich mee. Hoe konden die maanden nog overbrugt worden, iedereen ging er vanuit dat er ongeveer een wachtperiode was van 3 weken, zoals ik ook al gehad. Ik voelde mij erg bezwaard  bij deze hele situatie. Zoveel lieve mensen die er zo doorheen zaten en zo wanhopig uitspraken dat ze die tijd echt niet konden wachten. Dat alles al was opgezegd, dat er van hele andere periodes was uitgegaan, de spanning was de gehele dag om te snijden, mede veroorzaakt doordat in de intake ook was aangegeven dat er waarschijnlijk al over enkele weken kon worden gestart met de behandeling. 3 weken langer kan voor een psychisch lijdend persoon echt verschrikkelijk zijn, en zo twijfelde mensen of ze konden overstappen naar het andere cluster, waar ik ook in zit, omdat het cluster waar ik in ga deelnemen een veel kortere wachttijd heeft.

Ik kan mij in zulke situaties ongelofelijk bezwaard voelen over dat ik al zo snel mag beginnen en die lieve andere mensen niet. Het zal ongetwijfeld ook getackeld worden in de behandeling, ik moet leren om meer aan mezelf te leren denken, en minder aan de ander, alleen dat is voor mij nog ontzettend moeilijk. De beladen sfeer was de hele dag voelbaar, omdat er nog van alles werd geregeld, mensen verdrietig terug naar huis gingen of er twijfel of onzekerheid was of mensen ook wel echt geschikt waren over het cluster waarin ik dinsdag begin. Wait a second, DINSDAG???

Ja, nog maar 6 nachtjes slapen dus. Ik heb een voicemail van mijn detacheringsbureau dat ik met spoed moet terugbellen over mijn therapie en waarom ik dat allemaal niet eerder heb gemeld. Ik heb dat met mijn directe leidinggevende geregeld, mede omdat ik in de veronderstelling was dat als ik daar afspraken mee maakte dat het allemaal wel goed kwam met mijn detacheringsbureau, maar nu blijkt anders. Ik moet tevens nog regelen met het Zilveren Kruis Achmea dat vervoerskosten van iedere dag in en uit de spits naar Lunteren wordt vergoed. Ik krijg nog een mailtje over iets op werk, en dat we voor die overdracht morgen nog echt even moeten praten. Ik krijg nog een mail van het UWV over mijn WW-verplichtingen en moet daar ook nog van alles voor doen. Ik heb nog allemaal mail en telefoonafspraken voor vrijwilligerswerk wat ik moet doen. Dit to do lijstje moet dus definitief afgewerkt worden, en voor de meeste dingen heb ik nog maar twee dagen, hetgeen mij bang maakt en veel stress oplevert.

Gedurende beeldende therapie was er een confronterende opdracht, die ik ook mee naar huis nam. Het hele beladen gevoel van de dag, alle informatie die ik nog ontving over het begin dinsdag, inclusief mijn rooster. Daarnaast nog voicemails en mailtjes met daarin min of meer verwijten of dingen die ik echt nog moest doen. Ik voel mij echt even Bang, Bezwaard en Beladen over alles. Maar ik moet mijzelf er toch weer alleen door heen zien te redden. Morgen mijn afscheid op werk, omdat de meeste collega’s vrijdag vrij zijn. Allemaal zulke enge rare stappen. Bang, Beladen en Bezwaard, verder dan die 3B’s kom ik even niet meer. En Benieuwd, over hoe ik al deze verplichtingen nog overleef, over hoe ik hier nog uitkom, en hoe mijn leven er van dinsdag uit komt te zien. Zijn alle dagen zo beladen, zodat ik in de avond echt helemaal niets meer kan? Raken alle verhalen en emoties van anderen mij dan ook zoveel? Ik ben echt bang voor de beladen dagen en het bezwaarde gevoel dat nog komen zal. Die 3B’s stonden vandaag centraal, Benieuwd of ik die 3 B’s in de dagbehandeling vanaf volgende week kan tackelen..Behoudens een stevige knuffel als afscheid van de mensen in de oriëntatieperiode vandaag, voel ik mij even ontzettend eenzaam en krijg ik het bange, beladen, bezwaarde gevoel niet uit mijn hoofd…