• Home
  • Archive by category "Therapie"

De verdrietige vakantiedag

De wekker gaat. Ik kijk op en zie in grote letters Tokio verschijnen. De reis naar de Olympische Spelen in Tokio zou vandaag plaatsvinden. Het was best krap na de vierdaagse die ik afgelopen vrijdag glorieus uitliep. Althans volgens de agenda van mijn telefoon. Opnieuw een alarm. Nu verschijnt er in het groot “wandelvakantie”. Doordat de Olympische Spelen momenteel door Corona niet plaatsvinden had ik een creatieve alternatieve vakantie bedacht. Ik was van plan om 16 dagen te wandelen van bekende naar bekende. Door de grote blaren kapte ik die vakantie na drie dagen al af. Hierdoor word ik vandaag wakker in mijn eigen bed.

Read More De verdrietige vakantiedag

3 jaar na Lunteren: Nieuwe Brief aan mijzelf

Lieve ik,

Het is opnieuw 2 december. En dat betekent dus opnieuw weer een jaar voorbij nadat je Lunteren mocht verlaten. Dat je in de auto van je ouders stapte en met vrienden en je ouders uit eten ging. Vieren dat je je behandeling had afgerond en het echte leven weer begon. En dat echte leven begon daarna. Je ging weer werken, je droeg alle verantwoordelijkheden weer alleen en afgelopen jaar rondde je ook ambulante hulpverlening af.

Read More 3 jaar na Lunteren: Nieuwe Brief aan mijzelf

Ik ben GGZ-vrij: Het afscheid van mijn therapeute!

Tijdens mijn middelbare schooltijd waren er al psychische zorgen die opvielen bij de schooldokter. Tijdens mijn studie stapte ik naar mijn studentenpsycholoog. Ik werd eerstelijns doorverwezen voor een aantal sessies. Na mijn studie stapte ik naar de huisarts voor meer hulp. Ik werd tweedelijns doorverwezen. Er was een wachttijd en zo kreeg ik eerst hulp bij de praktijkondersteuner. Ik had ondertussen ook contact met hulpverleners bij 113online. Ik kon bij mijn therapeute terecht en kreeg twee keer per week schematherapie. Dit was onvoldoende. Ik was nog lang niet GGZ-vrij.

Read More Ik ben GGZ-vrij: Het afscheid van mijn therapeute!

2 jaar na Lunteren: Nieuwe brief aan mijzelf

Lieve ik,

Ja, 2 jaar geleden alweer. 2 hele jaren. 730 dagen. 17520 uur. 1.054.080 minuten. 63.244.800 secondes. Zo lang alweer dat ik weg ben uit het centrum voor psychotherapie in Lunteren. Ik ging er heen voor een heftige persoonlijkheidsstoornis. Ik liep vast in werk, vriendschap, intimiteit en alles daaromheen. En waar sta ik nu 2 jaar later? Heb ik die diagnose nog steeds?

Read More 2 jaar na Lunteren: Nieuwe brief aan mijzelf

Regie in therapie

Afgelopen week had ik voor het eerst sinds mei weer een afspraak met mijn therapeute. Het was in mei ook voor het eerst sinds 3 maanden en zo heb ik in het afgelopen half jaar 2 keer therapie gehad. Als je kijkt naar wat dat heeft gedaan kan je misschien concluderen dat ik nog niet zonder kan. Het was dan ook niet voor niets in juni en juli dat ik telefonisch contact zocht met mijn therapeute. Over de telefoon kon ze weinig voor mij betekenen zei ze toen. Ik was de regie in therapie kwijt.

Read More Regie in therapie

Juni: De balans

Ik had lange tijd helemaal geen zin om terug te blikken op de maand juni. Uitgerekend de maand waarin ik zei dat ik het roer om ging gooien, ging het zo ontzettend mis. Meerdere suïcidale uitingen, mijn twitter ging zelfs op slot en ik hoorde van meerdere mensen dat ze vonden dat ik mijn gedrag echt moest aanpassen. Het leidde zelfs tot een brief die ik schreef aan mijn inner circle begin juli. Ik ging er gisteren toch nog maar eens voor zitten. Eens kijken waar het mis was gegaan en of ik er nog iets van kon leren.

Read More Juni: De balans

New choices

Ik vertelde al hoe het ging vorige week in therapie. Daarnaast ben ik eind maart gestart bij de diëtist voor mijn darmklachten. Het gaat verre van stabiel in psyche sinds ik aan het werk ben bij mijn huidige werkgever en daar hebben een aantal goede vrienden wel hun zorgen over uitgesproken. Moeilijk om te horen, maar wel ontzettend eerlijk en heel wat waard dat ze dat eerlijk zeggen. Met deze dingen in het achterhoofd heb ik een aantal belangrijke keuzes te maken.

Ik word vandaag gebeld door de diëtiste. Ik heb twee afspraken gehad. Ik ben meer vis gaan eten, meer nootjes voor tussendoor en vitamine met calcium gaan slikken, omdat ik dat te weinig binnenkreeg. Ik drink nog maar 3 koppen koffie op een dag en ik kook niet meer uit pakjes en zakjes, maar louter met kruiden. Helaas is het gewenste effect nihil. Vlak voor mijn reis naar Lissabon werd daarom voorgesteld om het Fodmap-dieet te starten. Ik vroeg om bedenktijd, tot vandaag..

Het is een dieet wat nogal zou kunnen helpen bij mijn prikkelbare darmsyndroom en klachten die ik daar al tijden van heb. Echter, ik zou geen brood, pizza en pasta meer mogen. Het zou nogal veel invloed hebben op ontbijt en lunch en veel dingen die ik wel mag houd ik weer niet van. Ik denk dat het een erg pittig dieet voor mij zal worden en ik twijfel of ik het wel kan combineren met de rest van mijn leven. Eten bij vrienden, ik slaap twee nachten per week voor werk bij mijn zus en houd van uit eten gaan en eten bij vrienden. Al mijn energie en tijd gaat al naar mijn werk. Hoe moet ik dit er dan bij doen? De klachten van mijn darmen houden alleen ook aan? Het is een moeilijk besluit.

Voor therapie word ik maandag gebeld. Het houdt op bij mijn huidige therapeute. Ze denkt dat ze mij niet verder kan helpen. Ik moet meer lichaamsgericht aan de slag. Een moeilijke stap na al zolang therapie. Ik wil mij beter voelen, maar weet ergens niet hoe ik dat zou moeten. Naar een haptotherapeut? Minder werken omdat ik nu 5 dagen werk met veel reistijd en dus een afspraak om 9 uur bij haptotherapeut al betekent dat ik een halve dag vrij moet nemen? Opnieuw een intake? Ik krijg hoofdpijn van al die keuzes, maar weet ook dat ik veel emoties ook nog moeilijk en slecht uit. Maar alle vermoeidheid, steken en alle andere klachten voelen toch niet louter psychisch. Ik geloof toch meer in het medische circuit? Waarom word ik nu weer hierin doorverwezen.

Ik krijg hoofdpijn van deze moeilijke keuzes. Net als van de pijn na 3 maanden werk over dat ik het niet lijk aan te kunnen en vrienden hun zorgen daarover hebben geuit. Alle keuzes en oplossingen lijken een stap terug en zijn pijnlijk. Mijn omgeving ziet hoop. Ik een stukje wanhoop. Ik ben geneigd om altijd ervoor te gaan, daarom zei ik al eens JA tegen mensendieck, bekkenbodem, seksuoloog, studenten-psycholoog, eerste lijns therapeut, tweede lijns therapeut, internist, praktijkondersteuner van de huisarts, pedicure, podotherapeut. Ik probeer echt wat aan mijn problemen te doen. Ja ik klaag ook veel. Maar ik zet ook altijd door voor oplossingen.

Ik weet het nu alleen niet meer. De investeringen zijn vaak nodeloos gebleken. Het is ook de lepeltjes theorie. Ik heb niet zoveel energie te vergeven Ik moet nieuwe keuzes, new choices maken. Ik moet prioriteiten stellen. Zekerheid bestaat niet. Proberen, wat opnieuw energie zal kosten, wel. En wat als het dan weer nodeloos blijkt? Ik ben altijd geneigd om JA te zeggen omdat ik mijzelf een beter leven gun. Echter new choices, het kan ook wel eens een ondergang en eindigen bij de bedrijfsarts betekenen. New choices. Wat moeilijk.En ja ik hoor jullie denken, nooit geschoten is altijd mis. Het kan ook zomaar wel blijken te helpen? Maar help. Hoe weet je dat?

De impasse in therapie

Ik zocht in mijn aantekeningen naar overeenkomsten wanneer het mis met mij was gegaan de voorbije weken sinds mijn laatste afspraak bij mijn therapeute op maandag 26 februari. Een afwijzing op 6 maart, heel veel blaren na een wandeling op 12 maart, een nieuwe afwijzing op 28 maart, uitgeloot worden voor de vierdaagse op 30 maart, lichamelijke klachten en zweten op werk op 3 april, mensen die klagen over mijn zweten en veel andere lichamelijke klachten op 5 april, Veel lichamelijke klachten en een groot gevoel van verdriet en eenzaamheid op mijn 30e verjaardag op 19 april. Het lijstje hield maar niet op.

Read More De impasse in therapie

29 maart blijft altijd bijzonder: De start in Lunteren

Pasen blijft altijd wel een beetje bijzonder. 29 maart al helemaal. Op de dag vandaag precies 2 jaar geleden trok ik mijn jas aan om te vertrekken voor mijn eerste dag in groepstherapie. Om te worden onthaald door een groep. Om een pad te bewandelen naar 36 weken therapie, niet wetend of ik daar beter van zou worden. Het was de dinsdag na Pasen. Ik kon er niet meer onderuit en ik had niet verwacht dat ik dit ooit nodig zou hebben. 9 maanden groepstherapie. 29 maart, de dag dat het allemaal begon..

Read More 29 maart blijft altijd bijzonder: De start in Lunteren

Het duivelse dilemma van EMDR

Het is dinsdag 13.30 als ik aan deze blog begin. Ik heb mij nog niet aangekleed en de gordijnen zitten dicht. Het is de meest negatieve dag in 2018. En dat terwijl er de dag ervoor nog een heel positief telefoontje kwam over een sollicitatie. De kans is bijzonder groot dat ik binnenkort niet meer werkloos thuis zit. Helaas kwam er vandaag ook nog een afwijzing. Het nieuws gisteren kwam net na een heftige EMDR sessie in therapie die ook nog bijzonder lang uitliep.. Read More Het duivelse dilemma van EMDR