Pfoe, ik kijk naar het blaadje waarop ik mijn coping/ omgaan met moeilijke momenten heb opgeschreven deze week. Er staan veel meer kruisjes dan krulletjes. Er staat op geen enkele dag een voldoende bij mijn stemming. Ondanks een uitnodiging voor een sollicitatie, een dagje sauna en een aantal fijne sociale avonden was het heel hard werken deze week. Het was veel paniek, veel jaloezie en veel onrust over onzekerheden. Ik zou zo graag morgen een vriend willen die mij even knuffelt, een nieuw baan die mij zekerheid geeft en een rijbewijs met autootje, omdat ik daar al zo mijn best voor heb gedaan maar het niet wilde lukken..
Die laatste zin zegt natuurlijk even genoeg. Ik blijf daarin te veel hangen, terwijl het juist zaak is om door te zetten zonder die dingen en het los te laten. Een rijbewijs, baan en relatie komen niet aanwaaien. En ik denk soms ook dat ik het te graag wil, dat onwijs uitstraal en daardoor dat het ook niet komt. De maanden november en december helpen daarbij alleen niet, als ik overal de nadruk zie op samenzijn en warmte. En daarnaast ook mijn belangrijkste afleiding hardlopen niet heb. Tevens is het in mijn vriendenlijst steeds harder zoeken naar een andere single. Best logisch op je bijna 30e, maar het maakt mijn eigen gemis niet altijd makkelijker.
Ondanks de slechte week heb ik toch doorgezet. Ook dat is winst. Ik heb mijn vermijdende persoonlijkheidsstoornis redelijk buiten de deur kunnen zetten. Ik heb 3 sollicitatiebrieven gestuurd op echt 3 interessante vacatures. Voor de eerste ben ik al uitgenodigd en daarvoor heb ik aanstaande dinsdag een gesprek in Dordrecht. Erg ver weg, en bijna 3 uur reistijd, maar de functie sprak mij erg aan. Ik ga het dus aan ook al is er angst voor zowel de mogelijke afwijzing als de vergaande implicaties als ik het wel word. Ik moet gewoon mijzelf zijn en dan ga ik het zien.
Daarnaast heb ik contact opgenomen met de tandarts en nieuwe huisarts. Tijd om echt af te rekenen met vermijding en mij niet meer te laten leiden door angst. Ik belde overigens de werkgevers waar ik op solliciteerde op om een vraag te stellen over de vacature. Ook in de hoop dat ze mijn naam onthielden. Kortom, ik was vrij assertief en deed niet aan vermijding. Ook voor mijn blessure besloot ik een afspraak met de sportfysio te maken. Na 4 weken met 1 run van 3km is de pijn nog steeds aanwezig en maak ik mij zorgen om alle loopjes waarvoor ik mij heb ingeschreven in de komende weken.
En zo zorgt al deze assertiviteit voor een aanstaande zeer spannende week. Als het goed is krijg ik reactie op twee brieven. Daarnaast heb ik dus een gesprek op een interessante vacature ver weg. Als het goed is krijg ik hier deze week ook reactie op. Er volgt dan mogelijk een tweede gesprek op woensdag 15 november. Daarnaast heb ik voor het eerst een afspraak met een sportfysio, en ben ik benieuwd wat dat mogelijk oplevert en/of voor prognose geeft over herstel van mijn blessure. Daarnaast gaan we in therapie verder met EMDR. Ik werk zelf even aan mijn coping, en we moeten ondertussen met EMDR aan de slag met wat onderliggende pijnlijke thema’s. Daarnaast werk ik nog maar 6 weken op mijn huidige werkgever en wordt het steeds spannender met afscheid, afronding en overdracht van werk. Daarnaast ga ik naar een concert met iemand die ik ken via twitter. Kortom, er wacht echt een spannende week. Het zal mij benieuwen hoe ik in een vrij labiele tijd omga met mogelijk teleurstellingen en/of meevallers. Ik hoop maar dat ik de spannende week maar een beetje eenvoudig doorkom. Het zal mij benieuwen!..