Gisteravond ging ik naar de musical: “Priscilla, queen of the dessert” in Carré. Het zou fijne afleiding moeten worden in een zware week met tweemaal therapie en morgenochtend om 8.00 bij de huisarts om verder te praten over mijn medicatie en om de doorverwijzing te regelen die ik nodig heb voor mijn vervolgbehandeling. Tussendoor nog enkele confronterende telefoontjes, en behoudens gisteren zat ik elke avond alleen op de bank. Nee, het leek begin van de week wel goed te gaan, maar toch ging het gisteren helemaal mis, iedereen was hysterisch om mij heen, maar ik hoor er volgens mij niet helemaal bij…
