Hoewel het de afgelopen dagen ergens best wel goed gaat; ik maak best grapjes op het werk, ik zet best productieve stappen op het werk; ik ben iedere dag op tijd aanwezig; ik ben eerlijk en open tegen iedereen en als ik energie heb richt ik mijn huisje verder in en als ik dat niet heb rust ik even lekker op de bank. Mijn schuldgevoel is minder over het afzeggen van een feestje. Ik skype met een hele goede vriend en voel mij daarbij erg fijn, omdat ik even mijn hart kan luchten, maar ondertussen wordt de onrust per dag groter, er zijn nog te veel losse eindjes..

Overal om mij heen hoor ik over mooie plannen. Een goede vriend die gisteren naar Berlijn vertrok, vakantieplannen voor volgend jaar zomer, de aankoop van een nieuwe auto, sollicitaties op nieuw werk, of het aantal vrije dagen dat meegenomen kan worden naar volgend jaar. Het zijn dingen waar ik mij ook graag mee bezig zou houden, maar helaas gaat dat allemaal niet, de oorzaak: er zijn nog te veel losse eindjes.

Het is een erg mooi en warm aanbod van mijn werkgever, dat als ik weer stabiel ben, dat ik dan een half jaar contract kan krijgen. Tot die tijd moet ik eerst in intensievere behandeling om stabiel te worden. Ik vraag mij af hoe dat allemaal in zijn werk zal gaan. Er staan nog meerdere opties open bij mijn huidige therapeute, maar om ze allemaal helder te krijgen, met wachttijd, aansluiting bij huidige behandeling en indicatie en of ik daar daadwerkelijk terecht kan op basis van mijn klachten. Het blijkt nu echter al twee maanden te duren voordat we alle opties op een rijtje kunnen zetten en ik een weloverwogen keuze kan maken; er zijn nog te veel losse eindjes.

Dan is mijn therapeute ziek, dan een weekje op vakantie, dan heeft ze de contactpersoon van de instelling/het centrum waar ik terecht kan niet gesproken en dan doen de printer en computer het niet, waardoor we het niet kunnen bespreken of dan heb ik dusdanige paniek in mijn hoofd over een bepaalde gebeurtenis/situatie dat we een hele sessie niet toekomen aan het bespreken van de keuze. Dat het nu echter al twee maanden duurt sinds mijn beslissing voor dagbehandeling/opname, in ieder geval intensievere therapie frustreert mij mateloos; er zijn nog te veel losse eindjes.

Mijn werkgever informeert ondertussen regelmatig of ik al meer weet. Mijn huidige contract loopt af per 1 januari en het is uiterst onzeker wat voor mogelijkheden er dan zijn. Ik had ergens de voorkeur voor het centrum in Halsteren. Mijn therapeute vertelde mij eergisteren dat ik nog 7 weken moet wachten voor een intake daar en dat dat 2-3 weken in beslag neemt en dat ik daarna 5 maanden moet wachten op een behandeling van 3/6 maanden, die beide bij mij zouden kunnen passen. Al gaf mijn therapeute aan dat die van 6 maanden misschien nog wel geschikter zou zijn voor mij. 6 maanden ergens van zondagavond tot vrijdagavond ver weg van werk en het centrum. Zolang heb ik niet ww, en voordat ik daar uit kom is het 2017, en ik weet niet of die afspraak voor een half jaar contract dan ook nog geldt. Kortom veel te moeilijke beslissing; er zijn nog te veel losse eindjes.

De andere optie die al wel bekend is, is Veghel/Venlo: Vincent van Gogh. Ik zou hier over 4 weken al terecht kunnen voor een intake en vrij snel daarna zou ik dan terecht kunnen voor de behandeling. Het is een stuk dichterbij en een stuk minder wachttijd. Het proces is dat er wordt gestart met een intensieve 6 weken (4 dagen, 3 avonden) en dat aan de hand van die 6 weken wordt bepaald of je 9 maanden 1 dag in de week, 6 maanden 2 dagen in de week of 4 maanden 3 dagen in de week dagbehandeling krijgt. Een nadeel vind ik dat gedurende die 6 weken de groep ook open is, dus steeds met nieuwe instroom en uitstroom. Het is ook wel erg intensief met reizen erbij en ik weet niet zo goed of dit het beste traject is. Ook in hoeverre ik hiernaast kan werken na de 6 weken en of ik ook een contract kan krijgen van minder dan 32 uur is allemaal nog bezien; er zijn nog te veel losse eindjes.

De laatste optie, waarvan ik nog te weinig weet of ik daar terecht kan op basis van mijn indicatie en klachten en de wachttijd daarvoor is Lunteren. Ergens te dicht bij mijn ouders, en waarschijnlijk met veel systeemtherapie, wat ik momenteel nog veel te eng en moeilijk vind met mijn ouders. Maar misschien wel geschikter dan Venlo/Veghel. Nog erg onduidelijk eigenlijk en als het goed is zou mijn therapeute gisteren daar de mevrouw hebben gesproken en zou ze het op de mail zetten. Echter is er nog weinig over bekend en heb ik niets gehoord, en is het alweer een dag verder en vraag ik mij af of we morgen eindelijk de knoop kunnen doorhakken in therapie (Zou maandag al zijn, waarover mijn therapeute ook zei: “Ik kan mij niet voorstellen dat ik de mevrouw uit Lunteren maandag nog niet heb gesproken”). Hiervoor lijken er nog te veel losse eindjes.

Ik moet zeggen dat ik altijd op best ruime voet heb kunnen leven. Naast mijn studie werkte ik altijd 15-20 uur met redelijk loon, en kreeg ik ook nog stufi en/of een bijdrage van mijn ouders, waardoor ik mij nooit zorgen heb hoeven maken om geld. Nou was dat vorig jaar al een beetje minder, doordat ik was ontslagen bij de supermarkt, en ik ook geen bijdrage meer kreeg vanuit mijn ouders en ik niet meer kon lenen bij DUO. Echter wat spaargeld heeft mij er toen doorheen geslagen. En na een korte periode van bijstand en werken op uitkeringsniveau, waarin mijn spaargeld mij er doorheen sloeg, waarna ik volledig ging verdienen en dus altijd wel op vakantie kon, naar festivals kon gaan en leuke avondjes uit had. Nu is dit allemaal onzeker hoe mijn inkomsten zijn vanaf januari. Als ik nog 5 maanden moet wachten dan een beperkt contract? Als ik direct in behandeling kan beperkte ww? Een contract van een aantal uur, kan ik daarnaast nog ww hebben? Er zijn gewoon te veel losse eindjes.

Het plannen van vakanties volgend jaar (heel homoseksueel naar het songfestival in mei en heel heteroseksueel naar de Olympische Spelen in RIO :P (ja, ik weet dat deze dingen los staan van geaardheid)) durf ik moeilijk, omdat ik gewoon mijn financiële situatie niet weet. Ik wil dolgraag mijn beste vrienden opzoeken in Manchester en Berlijn, maar weet niet of ik dan wel geld overhoud om volgend jaar te wonen en te eten. Mijn verhuizing heeft al genoeg geld gekost en nu de huurlasten ook omhoog zijn gegaan vind ik het moeilijk dat ik zoveel onzekerheid heb over mijn financiële situatie volgend jaar. De keuze voor behandeling, de invloed op werk, de onzekerheid over financiële situatie, over wanneer ik vrije tijd heb en wanneer ik dingen kan plannen en wat ik kan doen maakt mij steeds onzekerder en gekker. Er zijn al veel te lang veel te veel losse eindjes, wanneer komt er eindelijk eens die duidelijkheid?