Na de opening op maandag is de eerste sessie van de week psychosomatiek. Dit begint voor onze groep op maandag om 9.30. Na de opening tussen 8.45-9.00 hebben we dus alweer een half uurtje pauze. Daar moest ik aan het begin van mijn behandeling erg aan wennen, want het is zeker niet het enige half uurtje pauze in de week. Na dit half uurtje, waarin wordt gerookt, koffie gedronken en soms voor de klinische mensen verder wordt gegaan met jezelf klaarmaken voor de dag of bijvoorbeeld de was doen, beginnen wij dus met de eerste sessie van de week: Psychosomatiek.
Deze sessie is ook de kortste sessie van de week en het duurt maar een half uurtje. Het kan gezien worden als een gesprek bij een psychiater, alleen dan met de groep. Aan het begin van mijn behandeling vond ik dit ook erg ongemakkelijk, zo openlijk praten over mijn lichamelijke klachten, medicatie en alles daaromtrent deed ik dan wel gemakkelijk op mijn blog, maar in het echt met allemaal anderen mensen om mij heen voelde toch erg onwennig.
Als nieuwe persoon vertel je alles over medicatie dat je ooit hebt geslikt (niet alleen mbt psychische aandoeningen), of er bepaalde ziektes en gevaren in je familie voorkomen en of je zelf bent behandeld voor lichamelijke en/of psychische aandoeningen. In mijn eerste sessie vertelde ik dus over mijn prikkelbare darmsyndroom en de onderzoeken bij een internist hiervan. Daarnaast over diabetes bij neefjes, over opnames vanwege depressie bij andere familie en over mijn kromme rug en verleden met mensendiecktherapie en bekkenbodemfysiotherapie.
Ik vond het allemaal vrij gênant, maar kwam er steeds meer achter dat iedereen wel iets heeft en dat het allemaal helemaal niet zo bijzonder is. Wekelijks bespreek je in een half uurtje of je herhaalrecepten nodig hebt, of je wilt afbouwen, andere klachten hebt waarvoor je wellicht naar de huisarts wilt en/of even wil overleggen en/of over ander psychisch-somatische en/of lichamelijke klachten.
Lang niet iedereen slikt medicatie of hoeft wekelijks iets te veranderen. Dit is dan ook een sessie waarin niet iedereen aan de beurt komt, maar slechts alleen de personen die een vraag hebben of een recept nodig hebben. Ik moet zeggen dat ik het zelf wel zie als een nuttige sessie. De afgelopen weken ging het een aantal keer niet door, en dit leidde toch al tot wat problemen (al is er altijd wel een vervangende psychiater in huis die je bij echte nood kan bereiken).
In de sessie wordt het inzichtelijk met welke lichamelijke problemen mensen lopen, over hoe ze tegen medicatie aankijken en waarom ze nu iets willen veranderen. Soms kan de groep en behandelaar zien dat iemand wel heel lang vasthoudt aan een bepaalde dosering en kan worden gekeken of afbouw toch niet mogelijk. Anderzijds zijn er mensen die echt niet aan de medicatie willen of echt niet een dosering willen verhogen, ook al denkt de groep of psychiater dat dit de klachten erg kan verminderen. Een bepaalde aversie tegen medicatie of angst voor bijwerkingen spelen vaak ook een rol en deze worden altijd bespreekbaar gemaakt, al is natuurlijk altijd de cliënt zelf die de beslissing maakt om wel of niet aan de medicatie te gaan.
In de voorbije weken, zoals ik jullie al op verschillende social media liet weten, heb ik in deze sessie in mijn groep overlegd om mijn antidepressiva sertraline af te bouwen. Dit doel had ik al aan het begin van mijn behandeling laten weten en zo ben ik hier na de beginfase van mijn behandeling mee gestart en ben ik nu officieel 10 dagen zonder. De 10 dagen gaan zeker niet vanzelf, en voelen wel een stukje labieler als hiervoor. Ook de nachten verlopen weer erg onrustig met bijwerkingen, maar dit kan uiteraard ook aan de hitte liggen.
Ik overleg dus nog in deze sessie hoe het gaat zonder deze medicatie, en of ik nog wel voldoende stabiel ben. Ik kan terugkijken op een periode met de medicatie waarin citalopram helemaal niet aansloeg, waarbij de pillen in het begin helemaal niet samengingen met alcohol en dit lastige weekenden met vrienden opleverde. Tevens is het de periode waarin ik met moeite switchte naar sertraline, de dosering hiervan liet ophogen en ik eindelijk stabiliseerde. Waarin ik moest wennen aan het meenemen van medicatie op reis of bij een nachtje weg en dit toch menig moeilijke situatie leidde en dat ik menig keer moest omreizen of terugreizen voor het toch nog halen van deze medicatie. Tevens switchte ik van het slikken in de avond naar de ochtend, zodat ik minder last kreeg van bijwerkingen. Uiteindelijk kan ik nu wel blij zijn dat het mij is gelukt om af te bouwen en probeer ik het leven zoveel mogelijk weer aan te gaan zonder, en blijf ik dat voorlopig nog wel even proberen. Maar mocht het niet blijken te werken zonder, dan kan ik gedurende psychosomatiek altijd weer besluiten te beginnen. Want het heeft mij een steuntje in de rug gegeven, en uiteindelijk heb ik wel geleerd dat het absoluut geen falen is als je dit medicijn nodig hebt. Het heeft mij gedurende afgelopen jaar wel degelijk geholpen, en dat mag ook wel eens gezegd worden ondanks alle berichten in de media. Desalniettemin zal ik vanaf nu veel minder in te brengen hebben gedurende psychosomatiek, want ik ga alles eraan doen om het leven zonder dit medicament aan te kunnen! Psychosomatiek zal dus een rustig begin van de week voor mij worden!