Mei: De balans

Mei is opnieuw een maand waar ik niet graag naar terugkijk. Wat ging het slecht. Wat ging er een hoop mis. Ik belandde in crisis naar crisis. In suïcide gedachte naar suïcide gedachte. En dat ondanks een reis in Lissabon, uit eten bij een Michelin restaurant, Bevrijdingsfestival, geslaagd Lustrumfeestje van tafeltennisvereniging en wel meer feestjes en mooie momenten. Helaas mijn stemming wilde totaal niet en liet zelfs even heel veel mensen schrikken met de serieusheid in suicide. Het kwam dan ook niet voor niets tot de 101 redenen blog..

Mijn stemming was 19 dagen van de 31 dagen een onvoldoende. Het gemiddelde was een 5.2. Ik rolde van een crisis door OV staking, naar crisis door verslapen op werk naar crisis van lichamelijke klachten naar crisis vanwege werk dat niet lukt naar crisis vanwege vervelende opmerkingen. De opmerkingen over “Ik moet je niet, ik wil alleen je knappe beste vriend”, over “Je wilt echt graag een vriendje dat je iedereen probeert he” en over “Ik irriteer mij heel erg zielig jij jezelf vindt”. Ja, ik voelde mij echt even te veel en dat zorgde dus voor hele slechte dagen. Ik zei maar liefst op 15 dagen tegen iemand dat ik mijzelf van kant wilde maken. Nee, niet gezond en niet normaal.

Ik las dan nog wel een aantal boeken. Maar ik zat ook echt te veel op mijn telefoon. Maar liefst 219 minuten gemiddeld. Dat is dus 3 uur en 39 minuten per dag gemiddeld. Ik kan wel verder alle negatieve dingen opnoemen, maar ik denk dat ik daar ook niets mee opschiet. Ergens is het goed dat ik dit iedere dag allemaal voor mijzelf analyseer, maar ik word er eigenlijk ook niet echt beter van als ik opnieuw besef dat ik heb gefaald in bepaald gedrag.

Ik ga er echter wel mee door, maar ga ook proberen om er daarnaast een positief lijstje naast te houden waarop ik ga opschrijven wat iedere dag wel goed is gegaan. En dat is iedere dag wel iets. Daarnaast wil ik mijzelf meer belonen als gedrag lukt. Er zijn even onwijs veel triggers. Er zijn even een heleboel dingen die niet goed gaan. Daarom bij een geslaagde dag mag ik mijzelf belonen met iets goeds. Wat dat is ben ik nog niet over uit, maar na deze blog bijvoorbeeld een fijne aflevering op Netflix. Het zal vast in juni nog blijven misgaan, maar erger dan mei kan het niet worden.

Ik ga oefenen met aanvaarden en accepteren. Ik vind mijn kwaliteit van leven dan inderdaad te laag, maar ik moet minder vechten tegen alles wat niet goed gaat. Het roer moet echt om. Het lijstje van 101 redenen heb ik in een excel-sheet gezet met daarin bij iedere redenen Kan je er iets aan doen? – Heeft het prioriteit? – En een plan van aanvaarding. Het lijkt wellicht wat overtrokken. Het is wellicht opnieuw gedoemd na alle veranderingen die ik al heb willen ondergaan. Het maakt mij allemaal niet uit. Ik geloof in dit plan en daarom ga ik daarvoor.

Vandaag zette ik mijn mobiel daarom voor 8 uur uit. Vandaag accepteerde ik mijn productiviteit op werk. Ik accepteerde mijn moeilijke gedachtes en vocht er niet tegen. Ja, het werkte even goed. Het zal nog meer heel hard werken worden. Maar laat ik het maar proberen. Erger dan mei kan het echt niet zijn en ik kan dit. Lissabon, goede vrienden, knuffels, bijna 24 uur wandelen en meer dan 150km en steun neem ik mee uit mei en de rest laat ik achter. Ik kan dit. Het roer gaat om. Ik geloofde niet in mei, maar ga wel weer geloven in mij. Steunen jullie mij?

tommie345

1 Reply to “Mei: De balans”

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.