Het is best bizar om te beseffen dat ik alweer 3 maanden af ben van de antidepressiva. Het is best bizar te beseffen dat ik mij nu al vier dagen niet meer in een groep begeef en dat ik op eigen benen sta. Morgen (woensdag) zal ik nog even terug gaan om de modules seksualiteit en gezonde volwassene verder te volgen, wat ook zal gebeuren op de overige woensdagen de rest van het jaar. Op één uitzondering na: volgende week woensdag, dan lig ik namelijk met een cocktail op het strand van Gran Canaria. En op de eerste woensdag van het komende jaar zal ik dan een exit gesprek hebben met mijn hoofdbehandelaar in Lunteren, waarna ik het hoofdstuk Lunteren volledig afsluit.

Begin 2016 wist ik mijn god niet wat het jaar mij ging brengen. Ik liep al langtijdig vast, en had hier al individuele intensieve therapie voor, wat onvoldoende hielp. Eind 2015 besloten mijn therapeute en ik daarom te kijken naar een passender en intensiever aanbod. In een lange zoektocht werd uiteindelijk gekozen voor Lunteren, waar ik begin dit jaar hoorde dat de meest intensieve behandeling van 5 dagen in de week het meest passend was.

Het voelt ergens nog als de dag van gisteren dat ik deze keuze maakte. Ik nam afscheid op het werk en mijn leven kreeg op mijn 27^e een hele andere invulling. Na 36 weken zit het er allemaal op en mag ik met een tevreden gevoel terugkijken. Wat was het zwaar, wat was het hard werken, maar wat heeft het mij ook veel opgeleverd. De afgelopen dagen heb ik het hier met veel mensen over gehad en allemaal kwamen we tot dezelfde conclusie; ik ben zo gegroeid, ik laat meer steun toe, praat makkelijker en opener en ik lijk mijzelf veel meer staande te kunnen houden. Ik straal echt vertrouwen uit voor de toekomst.

En zo voelde het eigenlijk ook best wel in mijn eerste vrije dagen. Vrijdag was het echt super om met mijn beste vrienden en naaste familie stil te staan bij mijn afscheid. Ik kreeg lieve kaartjes, cadeautjes, en ook was het heel erg mooi om in mijn afscheidsboekje alle mooie woorden van mijn therapiegenootjes terug te lezen. Met een warm kopje thee, een heerlijk etentje in een brouwerij en nog afpilzen met speciaal biertjes in de kroeg vermaakte ik mij echt heel erg goed onder genot van heel erg fijn gezelschap en fijne gesprekken.

Met een lichte kater kon ik hier zaterdag ook nog van genieten toen ik vrienden van mij kampioen zag worden en wel meer kon genieten van tafeltennisprestaties. Dit werd gevolgd door een leuke stapavond en zondag kon ik lekker uitbrakken met het kijken van sport. Af en toe kwam er nog een angstige gedachte over het loslaten van de groep en therapie, maar de mooie worden en fijne gedachtes hielden mij wel overeind.

En zo was dit ook op de maandag en de dinsdag. Ik trok mijn hardloopschoenen aan en genoot van het schitterende bos, zonder echt de focus te hebben op over hoe snel ik liep. Ik lunchte verder op mijn werk en praatte bij met lieftallige collega’s die mij erg graag weer terug begroeten in januari. En in de avond genoot ik weer van een heerlijk etentje en speciaal biertjes met twee mensen van mijn bijbaantje in de supermarkt van vroeger. Vandaag trok ik weer heerlijk mijn hardloopschoenen aan voor een brak rondje in de Goffert, gunde ik mijzelf een heerlijk Engels ontbijt en kwam een goede vriend langs op de koffie.

Tussendoor had ik nog even contact met mijn oude therapeute, met wie ik dus de keuze voor Lunteren had gemaakt. Ik maakte met haar een vervolgafspraak voor 19 januari. Deze therapievrije dagen bevallen natuurlijk heerlijk, maar ik weet ook dat als ik in 2017 dit wil kunnen vasthouden, dat ik dan beter wat ondersteunende gesprekken kan voeren, die preventief kunnen werken voor een terugval. Ik maakte zelf de keuze voor de frequentie van eens in de twee weken vanaf halverwege januari en ook op mijn werk gaf ik al aan dat ik mijn uren langzaam weer wil gaan opbouwen vanaf januari. Ik ben zo trots op het feit dat ik mijzelf zo serieus neem en hier voor mijzelf durf te gaan staan. Het is best eng om uit te spreken en te zeggen: maar het gaat echt heel goed met mij, ik ben in staat om echt goed voor mijzelf te zorgen en gezonde keuzes te maken. Ik ga er weer een mooie therapievrije avond van maken, hoe onwerkelijk en bizar dit ook mag klinken. Ik knijp nog maar even in mijn eigen arm, het is geen droom, maar echt het goede therapievrije leven van Thomas tegenwoordig.