Ik vertelde er vorig week natuurlijk over in de uitzending van Nieuwsuur. Ik schreef al eerder een blog over hoe ik tegen het gebruik van antidepressiva aankijk. Precies een jaar terug besloot ik mijn antidepressiva af te bouwen en slikte ik op 5 september 2016 mijn laatste pil. Nu ruim een jaar later kijk ik graag terug en vooruit op hoe dit voor mij is en ook hoe ik de nieuwsuur uitzending vond..

Mijn stap om aan de pillen te gaan was een moeilijke. Ik wilde niet toegeven aan mijn depressie en al helemaal niet aan die pillen. Tot overmaat van ramp zorgde het ervoor dat ik niet meer op rijexamen mocht, dat de pillen niet aansloegen en dat ik moest overstappen op andere pillen, met alle bijwerkingen erbij. Toen ik citalopram achter mij liet en de dosis sertraline verhoogde stabiliseerde ik enigszins en kon ik in combinatie met therapie stappen zetten.

Ik denk dat de combinatie absoluut een belangrijke factor is geweest. In de uitzending van nieuwsuur zei ik dat die pillen mijn leven hebben gered. Dit is enigszins zo, maar met alleen die pillen was ik er zeker niet gekomen. Het is echter wel een belangrijk steuntje in de rug geweest. Het heeft ervoor gezorgd dat ik in therapie stappen heb kunnen zetten. Anderzijds heb ik ze ook moeten afbouwen, omdat ik ook problematiek had (heb) met het toelaten van emoties. En antidepressiva kunnen je ook veel vlakker maken en je emoties doen wegstoppen.

Ik heb voorzichtig afgebouwd in de groepstherapie in Lunteren en dit heeft mij erg geholpen. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik enigszins emoties kan toelaten momenteel. Ik merk alleen in huidige therapie dat het nog steeds een issue voor mij is. Verdrietig zijn mag, maar het is een emotie dat ik nog erg moeilijk kan verdragen. Doordat ik nu niet meer aan de pillen ben, lukt dit echter wel steeds beter.

Het is alleen per individuele situatie verschillend of afbouwen nodig is of niet. De afgelopen weken is het tussen mij en sommige vrienden ook nog een aantal keer gegaan over het feit of ik niet weer opnieuw moest beginnen. De negatieve blogs op mijn site, de negatieve gedachtes, de negatieve spiraal zette best wel door. Ik bleef volhardend dat ik meer het idee had dat het patronen zijn uit mijn persoonlijkheidsstoornis, dan van mijn depressie. Anderzijds waren er wel tekenen van te laat op werk, niet meer ontbijten, dat veel dingen mij weinig kunnen schelen. Desalniettemin ben ik hier zelf weer uitgekropen en heb ik toch veel dingen ondernomen. Ik werd afgelopen weekend bij de socialrun zelfs geprezen om mijn positiviteit en gedrevenheid.

Kortom, ik heb het geluk mogen hebben dat ik kon afbouwen en dat ik nu een jaar zonder doe. Nog niet altijd even stabiel, maar er opnieuw aan beginnen lijkt mij voorlopig niet opnieuw aan de orde. Daarom zie ik nog stappen die ik zet in therapie. Voor veel anderen is het nog steeds een erg belangrijk medicijn, wat ze niet per se hoeven afbouwen. Als dit je zo erg helpt, dan moet je daar vooral bij blijven, want anderen ook claimen te zeggen. Iemand met suikerziekte moet ook heel zijn leven lang insuline spuiten. Met een gebrek aan serotonine kan het goed zijn om je hele leven lang antidepressiva te blijven slikken.

Ik vond dit goed in het nieuwsuur item weergegeven. Ik miste alleen een beetje het evenwicht over dat het soms bij jongeren te snel wordt voorgeschreven en dat sommige huisartsen het ook te snel voorschrijven. Mijn inziens kan het geen kwaad als het vooral bij de psychiater ligt. Deze heeft veel meer kennis van deze pillen en kan dit veel beter overzien. Daarnaast heeft het mij vooral geholpen in de combinatie met therapie, structuur. Nu leek alsof pillen volledig mijn redding zijn geweest. Het heeft zeker bijgedragen, maar heeft niet alles gedaan.

Tenslotte, kan het stigma er nog verder vanaf. Aafke Romeijn slikte het ook tijdens haar zwangerschap en dat was haar redding en dat heeft geen kwaad gedaan. De pillen zijn voor heel veel mensen toch een redding, maar die worden er toch steeds mee geconfronteerd of en wanneer ze gaan afbouwen. Dat hoeft mijn inziens niet. Bekijk het per individu, laat patiënt en psychiater het afwegen en zie het niet als gif van de Farmaceutica. Met die opmerkingen stigmatiseer je verder en help je de patiënt niet. Die pillen helpen veel patiënten wel!