Gayting #5: Dat gaan we anders doen..

Sinds ik met deze rubriek ben begonnen weet ik niet eens meer hoe ik liefde moet schrijven. Er is geen enkele vorm van liefde, intimiteit geweest sinds de start van het schrijven over mijn gay liefdesleven*. Geen streling, geen date, geen zoen. Nee, zelfs geen platte seks. Net nadat ik ieder jaar al dacht dat het niet erger kon werd het toch nog een erger jaar. En dat terwijl je omgeving gaat samenwonen, trouwt of kinderen gaat krijgen. De pijn is in deze dagen rondom kerst en oud en nieuw heel erg voelbaar. Dit moet dus anders..

Het is niet alsof ik in mijn leven nooit iets heb geprobeerd. In de supermarkt bemachtigde ik van een leuke jongen het nummer van de telefoonlijst en begon ik geheimzinnig te appen. Toen ik een jongen bleek te zijn was de grap natuurlijk over. Ik stuurde een lief gedichtje via facebook aan iemand, maar tot een date kwam het nooit. Ik zette een gedichtje op gespot pagina van facebook. Het werd geliket, maar mijn gevoel was niet wederzijds. Dit ging verder en veranderde langzaam van romantische berichtjes in kansloze, wanhopige pogingen. Nee, ook dit jaar was het geen succes. Ik hoorde van mijn crush over mijn knappe hetero vriend of ik had een super leuke tinderdate waarop ik terug kreeg dat de jongen verwachtte dat hij toch niet verliefT op mij kon worden. Ach, met deze taalvaardigheid kon het misschien toch niets worden.

Veel verder dan 2 jongens waarmee ik zoende en ook in bed belandde kwam het opnieuw niet. 1 via de foute app grindr. En de ander nog wel spontaan uit de kroeg. Veel meer contact was er daarna niet. Mijn berichtjes werden verder genegeerd. Recentelijk sprak ik een jongen aan via twitter. Ik werd enthousiast en het was best een interessant gesprek. We wisselde nummers uit. Niet veel later ging het gesprek alleen nog maar over seks. Mijn hoop was snel vervlogen. In mijn hoofd opnieuw op het hoopje “Liefde gaat toch nooit voor jou gebeuren”.

Ik droom van 8 romantische dates voordat we pas seks hoeven hebben. Ik droom van iemand die begrip heeft, die door mijn zuurheid en alles heen prikt en nog de lieve, grappige, attente, zorgzame Thomas kan zien daarachter. Maar de kans is groter dat iemand dan allang is afgehaakt vanwege alles wat daarvoor optreed vanwege mijn onzekerheid, dysthyme- en persoonlijkheidsstoornis. Nee, niet om mij daarachter te verschuilen, maar het schrikt toch vaak af. Volgend jaar word ik 30. Mij schrikt het idee af dat ik dan een groot feest geef waarbij ik alleen maar stelletjes tegenover mij zie en ik als vrijwel enige single.

Maar nee, ik wil weg uit deze slachtofferrol. Natuurlijk kan het nog wel voor mij. Het is verdrietig om te weten dat het nog nooit voor mij is gebeurt. Dat betekent natuurlijk niet dat ik bij de pakken neer moet zitten en het op moet geven. Ik heb meer eigenwaarde. Ik ben lief en leuk genoeg. Quasimodo, persoonlijkheidsstoornis, klachten mbt seks. Ja, het is moeilijk, maar zeker niet kansloos. Ik ben ook weer niet zo afzichtelijk en bovendien weet ik dat ik van binnen veel minder verrot ben dan lijkt. Ik heb een groot hart. Ik mag lief hebben. Ik mag lief bevonden worden.

Het moet daarom anders. Ik ga voor 2018 de apps Grindr, GayRomeo, Gay.eu verwijderen. Op Tinder ga ik kritischer zijn en altijd het gesprek aan. Geen reactie na een week: match opheffen. Ik bracht het aantal matches al grof terug de afgelopen maand. Hiermee ga ik door. Sneller afspreken. Voor Happn idem. Al is de kans groot dat in 2018 deze app ook snel zal sneuvelen. Want tot veel goede gesprekken heeft deze app nog niet geleid. En ik ga op een betaalde internetdating site. Ik ben single en daar veroordeel ik mijzelf verschrikkelijk over. Ik moet af van die veroordeling. Ik moet het heft in eigen handen nemen. Ik wil niet meer foute, vluchtige contacten die alleen maar over seks gaan. Ik wil leuk en lief gevonden worden voor wie ik ben. Niet voor de intimiteit, wel dat die mag volgen als ik volledig word geaccepteerd zoals ik ben.

Met traantjes in mijn ogen schrijf ik deze blog. Gewoon dat leuk en lief geworden worden zo lang geleden is. Dat het veel angst oproept. Dat oud en nieuw gevierd zal worden met opnieuw allemaal stelletjes en dat al zo vaak is gezegd dat ik dat ook onwijs verdien en dat dat mij gegund wordt. Het raakt mij veel meer dan ik wil toegeven. Dat mag en dat is niet kansloos, aanstellerig of andere dingen die mijn verdriet over gebrek aan liefde oproept. Ik moet alleen niet zwelgen in zelfmedelijden. Ik mag mijn eigen verdriet en gemis serieus nemen. Maar daarna is het ook tijd voor actie. In 2018 meer dates en meer liefde voor mijzelf. Hopelijk dan ook voor een ander..

*Behoudens liefde, knuffels en intimiteit met vrienden en/of familie, maar dat is anders. 

tommie345

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.