Na de vierdaagse hoorde ik vaak hoe knap het wel niet was dat ik het alleen had gelopen. Ik hoorde het gniffelend aan. Het was toch niet meer dan normaal? Ik ging toch ook alleen op vakantie, alleen naar de bioscoop en alleen shoppen. Tegelijkertijd kwam bij mij de vraag of dit uit noodzaak was of juist knap van mijzelf. Ik zie het als een mix van beiden…

Om heel eerlijk te zijn had ik al bovenstaande dingen ook het liefste samen gedaan. Helaas was niemand anders in mijn directe omgeving zo gek om met mij de vierdaagse te lopen. Pijnlijker is om te beseffen dat ik ook niemand had om op vakantie te gaan. In het verleden is dat 1-op-1 niet even goed verlopen. En naar de bioscoop heb ik ook niet altijd direct iemand voor voorhanden.

De maatschappij is best wel veel ingericht op “samen”. Tweede kaartje gratis, duo verpakkingen en samenreiskorting. Indien je samen of met meer bent wordt je altijd in prijs beloond. Ik vind dat alles ook wel wat meer op alleenstaande of mensen die alleen dingen doen mag worden ingericht. Je kan ook gewoon 50% korting geven op een enkel kaartje.

Ik weet dat ik niet altijd eenzaam ben. Ik voelde mij op de Via Gladiola vorige week super rijk met alle mensen die er voor mij stonden. Ik voelde mij super rijk met alle support. Daarnaast heb ik vrienden om samen mee af te spreken en die mij het allerbeste wensen. Ik heb seizoenskaart van Feyenoord met een goede bro en pa, heb meerdere oud besturen waarmee ik regelmatig afspreek en heb ook goede vrienden waarmee ik bel.

Tegelijkertijd weet ik dat eenzaamheid wel een herkenbaar probleem is. Met vrienden die samen zijn, ver weg wonen of juist werken aan carrière en gezin is het afspreken met vrienden altijd een bottleneck. Dat is logisch. En als er iets heftigs gebeurd is het soms zoeken wie ik dan kan bellen. Andersom weet ik dat ik door niemand als allereerste gebeld zal worden. Ik heb een mooi en warm karakter, maar er staan voor anderen andere mensen dichterbij. Dat vind ik soms moeilijk te accepteren. Het accepteren dat ik niet op nummer 1 sta voor mensen gaat gelukkig beter en betekent natuurlijk ook niet dat ik voor mensen niet belangrijk ben.

Er blijft echter tijd over en ik heb besloten om mij niet meer te veel tegen te laten houden door angst. Een bioscoop is prima te bezoeken alleen. Een vakantie en reis kan prima alleen. Dat het uit eten misschien even wennen is klopt, maar tegelijkertijd kan je volledig je eigen plan trekken. Andere mensen ontmoeten is voor mij niet altijd even makkelijk, maar tegelijkertijd ben ik wel een sociaal dier dat het vaak wel lukt. En soms heb ik een mindere dag en er ook minder behoefte aan. Dat was met het lopen met de vierdaagse ook, waar ik uiteindelijk toch wel hele bijzondere gesprekken aan overhield.

En zo onderneem ik best veel alleen. Enerzijds vanuit eenzaamheid en ik even geen mensen heb om mee samen te gaan. Anderzijds om mijzelf toch dat leuke concert, die leuke vakantie, vette avontuur  van de vierdaagse of die leuke film toch nog te gunnen. Je kan het aan de ene kant knap noemen, want veel mensen zouden alleen thuis blijven. Anderzijds is het uit nood geboren en heb ik weinig alternatieven.

Er heerst nog een beetje een taboe op. Het grapje: “Zit hij met al zijn vrienden” wordt nog erg vaak gemaakt over iemand die alleen zit in een restaurant of elders alleen is. Eenzaamheid is een groot probleem in de maatschappij en ik vind het een erg domme grap. Ik weet gelukkig zelf wel beter. Met een baco en lekker hapje geniet ik heerlijk in mijn eentje van naar de film gaan. Ik kan ook verdrietig thuis blijven zitten en soms raakt de eenzaamheid en mijzelf alleen vermaken of maar ergens zoeken om aan te sluiten mij nog wel. Anderzijds ben ik er trots op. Ik hoop dat het veel anderen doet volgen. Met niemand rekening hoeven houden en de dingen doen die je leuk vindt, daar zou je je toch niet voor hoeven schamen..