Weten jullie nog. 5 maanden geleden schreef ik de blog over afwijzing . Nu 5 maanden later is de vrees waarheid geworden. Inderdaad afwijzing na afwijzing, met misschien wel de pijnlijkste gisteren . De clichés worden op mij afgevuurd en iedereen heeft de beste adviezen. Het enige wat ik eigenlijk nodig heb na een dergelijk bericht is een knuffel. Iemand die er gewoon voor mij is. Dat we niets hoeven te zeggen, maar gewoon kunnen zijn. Daarom vragen lukt mij nog niet, maar ik kan het ieder geval hier benoemen. En daarnaast mogen de volgende clichés na een afwijzing echt achterwege blijven. Zeker in de eerste 48 uur na een afwijzing..

• Van iedere afwijzing wordt je alleen maar sterker (de “what doesn’t kill you makes you stronger”)

Je bereid je voor op een sollicitatie. Je bent echt enthousiast en wil het dolgraag. Ondanks alle tijd, energie en moeite wordt je het niet. En dan wijzen naar dat je dit alleen maar helpt! Prachtig voorbeeld voor retrospectief terugkijken, maar dit is absoluut niet helpend als je het net hebt gehoord. Na een breakup wil je ook niet gelijk horen dat dit je helpt. Je wilt steun, je wilt je frustratie en verdriet kunnen delen. Ook al maakt het je uiteindelijk misschien sterker. Direct na je afwijzing absoluut niet.

• Dan was dit gewoon niet de juiste baan voor je! Dit biedt juist weer een heleboel andere kansen! Je hebt de juiste match gewoon nog niet gevonden! (de “if one door closes, another will open”)

Ik was zelden zo enthousiast van een vacature en ik heb gehoord van zoveel mensen hoe passend ze het voor mij vonden. Hoe bedoel je dat dit niet de juiste was? Als ik het toevallig wel was geworden was dat het wel? Prachtig dat je zo kan denken en het is vast heel helpend voor jezelf. Echter werkt het voor mij helemaal niet zo. De kansen verder zijn ook een stip aan de horizon. Ik heb na 20 sollicitaties ook alweer zoveel gehad en na ellenlang dwalen in een doolhof heb je geen zin in nog een deur. Je wilt eindelijk de uitgang hebben gevonden en bevestiging dat dat de juiste uitgang is. Ik had dat gevoel bij deze baan. Laat mij verdrietig zijn dat het niet wederzijds is.

• Kom op positieve mindset! Alleen daarmee ga je het redden! Kop op!

Welja, met een positieve instelling kom je er wel. Je moet zelf de slingers ophangen in je leven. Gewoon positief denken en het komt voor de bakker! Lekker omdenken! Succes is een keuze! Gelukkig zijn ook! Het past in het denken van een aantal mensen waarvoor het leven minder hobbels kent. Maar Thomas, die mensen met 3 auto’s een huis van €500 000 en een prachtbaan, relatie, 6 vakanties en al het andere hebben ook problemen hoor! Ze gaan er alleen veel beter mee om. Wat geweldig dat je zo kunt denken, maar dit gaat er bij mij niet in. Hiermee laat ik onvoldoende ruimte voor mijn verdriet en deze mindset is echt te hard werken. Fijn dat het voor jou werkt, maar dit is echt iets waarmee je mij totaal niet helpt.

• Ook voor jou komt het echt nog wel! Nog zoveel banen! Er komt wel wat voorbij wat wel bij je past!

Dit is eigenlijk hetzelfde als 2. En het is een ontzettende dooddoener. Net zo min als ik de glazen bol heb dat het toch nooit iets met mij wordt, dat het mij toch nooit is gegeven. In liefde, met mijn rijbewijs, met werk. Het zou allemaal wel komen voor mij. Toch is het in 2017 nog steeds hetzelfde verdriet en ellende. En ik bezit echt wel doorzettingsvermogen, want ik was echt enthousiast bij de sollicitaties en heb alles gegeven. Toch was het niet voldoende. Ik weet niet wanneer de juiste match dan wel volgt. En net zo min hebben jullie de glazen bol dat het echt nog wel gaat lukken. Die garantie hebben jullie niet, net zo min als ik. Ik weet alleen slechts dat ondanks de vele banen en sollicitaties, dat het opnieuw niet gemakkelijk gaat. En dat doet fucking pijn. Zeggen dat het echt wel komt en doorgaan met je eigen leven is voor jou veilig. Ik kan er alleen niets mee als de teleurstelling nog zo groot is.

• Super knap dat je wel zover bent gekomen!

Ik snap dat ik moet proberen te leren van iedere sollicitatie en dat ik uitnodigingen als opstekers moet zien. Een uitnodiging en de laatste ronde bij het ministerie is mooi. Echter je droomt voor jezelf ook van succes en van verder komen. En resultaten uit het verleden bieden ook geen garantie voor de toekomst. Veel andere vacatures bij het ministerie zijn niet zo passend en wekken niet zoveel enthousiasme. Ik snap dat je als je mij verdrietig ziet, dat je op het positieve wilt wijzen. Echter is dat iets wat in de eerste 48 uur na de afwijzing opnieuw niet helpt, ook al is dat in jouw hoofd zo waar. Ruimte voor mijn verdriet is het enige wat wel passend is.