• Home
  • Tag: doemdenken

Not again: Accepteren..

De afgelopen week voelt onwijs verlamd. Alsof alle EMDR even voor niets is geweest. Alsof alles wat ik heb geleerd plotsklaps is verdwenen. Vrienden reageren niet op al mijn capslock appjes. “Je lijkt toch niet geholpen te willen worden” stroomt in mijn Inbox of er volgt gewoon geen reactie. Ik stuur de appjes maar door naar meer mensen en als tweets op twitter, tegen beter weten in. De enige appjes die volgen zijn over vergaderingen, verplichtingen en taken die ik moet doen, terwijl ik voor mijn gevoel al overloop. Het voelt als 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, en 2017 of alle andere jaren in mijn leven.

Read More Not again: Accepteren..

Verjaardagscrisis: 30 jaar

Het was zonnig en meer dan 25 graden. Ik had een prettige kennismaking gehad met de wethouder op mijn werk. Ik had getrakteerd met taart op werk wat dankbaar werd ontvangen. Ik had afgesproken met mijn drie beste vrienden. We vonden een plek bij de Utrechtse grachten terwijl alle terrassen vol leken en er mensen moesten wachten. Ik kreeg allemaal lieve berichtjes en veel mensen dachten aan mijn verjaardag. En toch had ik de meest verschrikkelijke verjaardag die ik mij kan herinneren…

Read More Verjaardagscrisis: 30 jaar

Lichaamshaat

Ik liep afgelopen maandag mijn verste wandeling ooit. Ik liep 30km. Ik liep maar op mijn hardloopschoenen, want ik heb drie maal meer dan 20km op mijn (berg)wandelschoenen gelopen en drie maal leverde dit blaren op over heel mijn voeten. Vooral op de achterkant van mijn hiel, maar ook onder mijn grote teen, zijkant van voeten en op andere plekken van de voet. Op mijn hardloopschoenen zou het wel moeten lukken. Die schoenen hadden wel geleid tot klachten bij hardlopen, maar met wandelen ging dat meestal toch goed? Maar helaas, 8 blaren waaronder een aantal bloedblaren. Geen enkele schoenen waren geschikt, ik verzandde in mijn vierde crisis. De crisis van lichaamshaat..

Read More Lichaamshaat

Proost.

Ik proostte gisteravond op mijzelf met een glas prosecco. Ik proostte op een aantal stabiele dagen achtereen die ik mij al lang niet meer kon heugen. Ik proostte op weinig negatieve tweets, appjes. Ik proostte op een nieuwe brief, een nieuwe uitnodiging op een gesprek en fijne nieuwe afspraken met vrienden die ik had gemaakt. Ik proostte op dat ik voor het eerst in een half jaar iemand op date had durven vragen en ik nog op antwoord wacht. Ik proostte dat ik mijzelf was geweest op het depressiegala. Dat ik ergens een beetje kat uit de boom keek, maar later toch mensen aansprak. Ik proostte echt op mijzelf.

Read More Proost.

Mijn eerste crisis van 2018..

Mijn goede voornemens, pijlers en stabiliteit duurde precies 71,5 uur in 2018. Vol met sociale afspraken, huishouden, helpen verhuizen, relax-momentjes, ontspanning, lieve appjes en nuttige bezigheden. Na een gezellige avond met speciaal biertjes ging ik op huis aan. Ik ontving nog een appje over dat iemand was aangenomen ergens. Leuk nieuws van een ander. Dat los zien van mijzelf. Daar had ik gisteren nog zo mooi over geschreven. Helaas liep het weer anders.

Read More Mijn eerste crisis van 2018..

5 cliches die je achterwege mag laten na een afwijzing

Weten jullie nog. 5 maanden geleden schreef ik de blog over afwijzing . Nu 5 maanden later is de vrees waarheid geworden. Inderdaad afwijzing na afwijzing, met misschien wel de pijnlijkste gisteren . De clichés worden op mij afgevuurd en iedereen heeft de beste adviezen. Het enige wat ik eigenlijk nodig heb na een dergelijk bericht is een knuffel. Iemand die er gewoon voor mij is. Dat we niets hoeven te zeggen, maar gewoon kunnen zijn. Daarom vragen lukt mij nog niet, maar ik kan het ieder geval hier benoemen. En daarnaast mogen de volgende clichés na een afwijzing echt achterwege blijven. Zeker in de eerste 48 uur na een afwijzing..

Read More 5 cliches die je achterwege mag laten na een afwijzing

Hoe hele negatieve uitingen mij helemaal niet helpen

Ik schreef dit jaar meerdere hele depressieve blogs. Ik heb honderden tweets eruit gedaan met alleen maar een negatieve strekking. Ik heb meerdere appjes gestuurd met alleen maar een opsomming van negatieve dingen. Het is tijd om hierop te reflecteren. Waarom doe ik dit? Ik kan tot de conclusie komen dat het mij helemaal niet verder helpt.. Read More Hoe hele negatieve uitingen mij helemaal niet helpen

9 maanden na Lunteren

Het was gisteren 2 september. Precies 9 maanden na het einde van mijn behandeling in Lunteren. Een even lange periode uit de behandeling als dat de behandeling heeft geduurd. Een periode waarin ik progressie heb gemaakt. Meer zelfstandig heb kunnen worden op mijn werk, goed voor mijzelf heb gezorgd en meer stappen heb gemaakt. Maar helaas is dat even niet voelbaar. Het is even een mengelmoes in mijn hoofd en het gevoel is verschrikkelijk ver weg. Read More 9 maanden na Lunteren