Afgelopen vrijdag nam ik afscheid van 2 mensen in therapie. Niet twee mensen uit mijn groep, maar wel twee mensen die ik zag bij de opening, lunch, sluiting en tussen alle sessies door en die in hetzelfde therapiemilieu rondliepen. Het waren de laatste twee mensen die deel uitmaakte van dat milieu toen ik 29 maart startte. De volgende die afscheid zal nemen zal zijn: Thomas Pruijsen…
Ik zit alweer in week 30. Dat betekent, inclusief deze week, dat de behandeling nog maar 7 weken zal duren. Het lange traject waar ik zo tegenop zag loopt alweer op zijn einde. Dat betekent dat ik langzaam moet kijken naar het vervolg, de stappen hierna.. ben ik daar al wel klaar voor?
Ik ben de afgelopen jaren erg gewend om verbonden te zijn aan bepaalde functies en aan het participeren in vrijwilligerswerk. Waar de meeste mensen dan gelijk denken aan het verzorgen van ouderen, koffie schenken in het buurthuis of het bijhouden van het groen in de wijk, deed ik vrijwilligerswerk wat veel dichterbij mij lag. Verbonden aan mijn tafeltennisvereniging bijvoorbeeld of werkzaamheden voor een betere acceptatie van homoseksuelen, zonder betaling, dus vrijwilligerswerk.
Mijn mailbox is echt helemaal leeg. Mijn actielijstje is afgerond of de taken zijn gedelegeerd. Mijn stukken zijn de papierbak in gegooid. Mijn kluisje is leeg gemaakt. Mijn email is ingesteld als afwezig en mijn Iphone 6, kluissleutjes en badge zijn ingeleverd. Er zit niets anders meer op, maar aan werken in 2016 is een einde gekomen..
Het zit erop. Mijn oriëntatieperiode is voorbij en volgende week start mijn dagbehandeling in Lunteren. Het is iets wat mij bang maakt, zeker na een zeer beladen dag, waarop ik mij ook nog eens zeer bezwaard voelde. Nee, deze dag 3 in Lunteren was niet makkelijk, het was de dag van de 3B’s: Bang, Beladen en Bezwaard.
Het was vandaag de dag dat ik afscheid nam van mijn therapeute in Nijmegen (komt morgen een blog over). En dat ik voor tweede paasdag een inloopmomentje thuis organiseerde, omdat dat de laatste dag voor mijn traject in Lunteren is en dus zo’n beetje de laatste vrije doordeweeksedag tot ergens in december (oke Hemelvaartsdag en Pinksteren daargelaten). Ik heb maar even wat vrienden uitgenodigd om daarmee mijn dag door te brengen. En volgende week is dus het afscheid op mijn werk, mijn laatste werkdag; ik stuurde dus vandaag maar weer eens een mailtje
Read More Mail mbt persoonlijke situatie: 25 maart (goede vrijdag) mijn laatste werkdag
Sorry, het is even heel erg klaagmaandag. Misschien komt het doordat ik nog te moe ben van het weekend. Misschien komt het doordat het zo onrustig is in mijn omgeving. Misschien komt het doordat ik mij vandaag enorm irriteer aan…
En een nieuwe week zit er alweer op. Ik moet zeggen, opnieuw een week vol uitersten. Vandaag vooral brak en de afgelopen dagen vooral gezellig met leuke, lieve mensen. Althans, afgelopen twee avonden. Dat ik ooit de stempel sociale fobie meekrijg snap ik dan weer totaal niet. Het was gewoon ouwehoeren met mensen die niet eens zo dichtbij mij staan, maar waar tegen ik zowel eerlijk kon zijn over Lunteren, als bier kon drinken als hele slechte grappen kon maken…
Ik heb mijn computer net afgesloten. Het zonnetje gaat naast mij langzaam onder. Dat was het dan. Mijn dienstverband heb ik uitgezeten en mijn laatste uurtjes in dienst zitten erop. Het is raar dat ik morgen niet meer hoef te werken, maar dat ik in plaats daarvan naar Lunteren reis. Oke, misschien veranderd er nog niet super veel, maar voor mij is het toch een eerste stap naar een andere leefsituatie en het besef dat het intensieve traject (eindelijk & nu al) daar is..
Read More Van in dienst naar oproepkracht – de struggles van werk
Ik lig meestal nog een uur te woelen voordat ik eindelijk in slaap val. Ik draai mij dan weer om, en nog een aantal keer en spreid mij uit over het gehele tweepersoonsbed. Soms ga ik er nog even uit voor een glaasje water en soms om even naar de wc te gaan. Ik val dan gemiddeld rond half 2 in slaap, waarna ik om ongeveer 5 uur wakker schrik. Ik heb het dan meestal klamme knieën, bezweet gevoel en een bepaald gevoel van onbehagen. Ik worstel verder tot mijn wekker gaat om 7.20 en ik door snooze tot ik de kracht heb om uit bed te komen en mijn masker op te zetten.