Ik liep afgelopen maandag mijn verste wandeling ooit. Ik liep 30km. Ik liep maar op mijn hardloopschoenen, want ik heb drie maal meer dan 20km op mijn (berg)wandelschoenen gelopen en drie maal leverde dit blaren op over heel mijn voeten. Vooral op de achterkant van mijn hiel, maar ook onder mijn grote teen, zijkant van voeten en op andere plekken van de voet. Op mijn hardloopschoenen zou het wel moeten lukken. Die schoenen hadden wel geleid tot klachten bij hardlopen, maar met wandelen ging dat meestal toch goed? Maar helaas, 8 blaren waaronder een aantal bloedblaren. Geen enkele schoenen waren geschikt, ik verzandde in mijn vierde crisis. De crisis van lichaamshaat..

Ik baalde van de ongelofelijke pijn en dat dit opnieuw mijn trainingsschema in de war schopte, omdat ik hier wel even van moet herstellen. Daarnaast baalde ik van dat het weer niet makkelijk ging. Ik had nog wel voor mijn hardloopschoenen zooltjes laten aanmeten van 70 euro, maar dat hielp dus ook al niet. Mijn hardlopen gaat nu al een half jaar niet zoals het zou moeten. Ja, ik ben weer langzaam in opbouw, maar het gaat al een half jaar niet zoals gewoonlijk.

Ik gooide het weer eens op een hoop. De hoop van lichaamshaat. Ik zag er ook al niet uit met mijn kromme rug. Ik heb daarnaast een kippenborst, een naar voren gegroeid borstbeen. Beide ben ik wel eens lichtelijk mee gepest en schaam ik mij voor. Ik voel mij echt Quasimodo. In de gayscene kan het soms meer om uiterlijk gaan en dat maakt mij dan extra onzeker. Is dat waarom ik gewoon nog nooit echt een lange relatie heb gehad? Omdat mijn lichaam om te haten is?

Daarnaast heb ik natuurlijk veel last van mijn darmen. Hierdoor vind ik het lichaam van onder mijn kin tot aan mijn heupen echt lelijk. Mijn darmen zijn vaak opgezet. Het is allemaal niet mooi in verhouding zoals ik wel bij andere mannen zie. Nee, ik moet niet vergelijken, maar helaas gebeurt dat nog vaak automatisch. En mijn opgezwollen darmen zijn wel het minst erge van mijn darmklachten. Dikwijls lig ik met krampen op de bank, heb ik verschrikkelijke stoelgang of andere gênante problemen op momenten dat je dat echt niet wilt. Iets wat verschrikkelijk vervelend is. Iets wat ik verschrikkelijk haat. Ik wat ik aan mijn lichaam verschrikkelijk haat.

Dit geldt ook voor alle klachten met betrekking tot seks. Ik haat het onwijs dat die klachten na veel therapie, oefeningen nauwelijks nog zijn verbetert. Dat waar iedereen van kan genieten lukt mij niet of nauwelijks door schaamte en door lichamelijke oorzaak. Nee, ook niet na heel erg veel therapie. Ik haat mijn lichaam daar intens door.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn kalknagels, voetschimmel, dikke eeltlaag op voeten en legio vage andere klachten. Of mijn psyche, wat misschien ook wel een medische of lichamelijke oorzaak heeft. Ik zag het allemaal even echt niet meer, ik verzandde in alleen maar lichaamshaat.

Inmiddels staat er wel een afspraak met een diëtist aanstaande vrijdag. Een week later staat er een afspraak met een podotherapeut. Ik wil kijken hoe ik toch beter kan omgaan met mijn klachten en zoveel mogelijk mijn dromen kan waarmaken. Kan ik toch nog iets doen aan mijn schoeisel en de vierdaagse lopen komende zomer? Kan ik iets veranderen aan mijn voeding waardoor ik minder last houd van mijn darmen?

Ik belde in deze crisis een vriend, maar was wel onrustig. De positieve noten kwamen niet aan. Ik stuurde veel negatieve appjes. Deels over dat alles wat het leven mooi maakt mij toch niet was gegeven. Deels over hoe verschrikkelijk lelijk ik ben, mijn lichaamshaat. Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat uiterlijk ook maar een façade is, dat je moet leren omgaan met teleurstellingen zoals het leven loopt en dat veel van bovenstaande een te negatieve blik is op de waarheid. Ik probeer mijn lichaamshaat te verslaan en weer buiten de deur te zetten. De lichaamshaat bleek afgelopen maandag nog altijd dicht op de loer te liggen…