Het depressiegala een aantal weken terug was een groot succes. Volop in de media, veel bekende Nederlanders en bijna helemaal uitverkocht. En trending op twitter. Kortom, het beoogde doel van meer aandacht voor psychische klachten was behaald. Van de week was het daarnaast #timetotalk dag en ook gaat #hetraaktmijook steeds meer viral op sociale media, waarbij je met een selfie en de tekst het raakt mij kan aangeven dat jij ook bent geraakt door psychische problemen, bij jezelf of in je omgeving. En immers met 1 op de 6 mensen is dat natuurlijk ook zo…
Tag: openheid
Note to self – My blog: A bridge too far?
Naar aanleiding van mijn blog van gisteren, kwamen er wat kritische reacties op facebook. Dit was niet voor het eerst, het neemt de laatste tijd meer toe als af. Ik stel mij te kwetsbaar op, ik benoem te veel andere dingen van anderen, ik houd te weinig rekening met de gevoelens van anderen, die zich daardoor moeten verdedigen. Mensen durven niets meer tegen mij te zeggen, omdat ik alles op een weegschaal leg en die dingen vervolgens verwijt in de blog. Ik onderwerp mijzelf daarom maar eens aan een kritisch interview.
De mail aan collega’s op het werk – part 2
Het depressiegala is vanavond. Ik wilde er ergens wel graag heen, maar ben vanwege de kosten, reistijd en alles eromheen maar niet gegaan. Het gala heeft het thema “werken met een psychische aandoening” hieraan verbonden en vandaar dat ik dacht dat het wel tijd was om mijn collega’s op de hoogte te stellen van hoe het nu met mij gaat en ook hoe mijn komende tijd eruit ziet met therapie, werk en alles daaromheen. Hieronder valt te lezen hoe ik dit precies verwoordde en dat ik in ieder geval blij ben dat ik zo open kan zijn op mijn werk over mijn psychische aandoening en dat dit voor mij in ieder geval een belangrijke stap is geweest en dat ik hoop dat anderen zich hierdoor een klein beetje gesteund voelen en wellicht ook ooit deze stap kunnen nemen, al is het volledig te begrijpen als je hier wat geslotener over bent. In ieder geval maakt het er mijn situatie niet per se gemakkelijker op, maar ben ik wel blij dat ik zo open en vrij kan zijn op het werk hierover. Lees de mail hieronder..
Verantwoordelijkheidsgevoel
Ik ben al niet meer anders gewend. Ik leef erop; Bestuurstaken, in commissies zitten en actief meedenken over beleid en uitvoerende taken. “Een beter milieu begint bij jezelf” of “Mensen die niet stemmen hebben ook geen recht om kritiek te leveren” zijn uitspraken naar mijn hart. Het is mede de reden dat ik zo transparant ben en blog, ik geloof in de kracht van kwetsbaarheid en erkenning van elkaar en ik vind dan ook dat ik mijn steentje hieraan moet bijdragen. Het rijmt echter moeilijk met mijn PDS, depressie, Persoonlijkheidsstoornis en level van energie..
Whoop, whoop, Poeh Poeh: Weekje #1
Ik ben gestopt met Deze week hoorde ik dat… Het ging te veel over wat anderen hadden meegemaakt en te weinig over mijzelf. Ik merkte dat sommige mensen aanstoot namen aan wat ik zo anoniem mogelijk probeerde te bloggen, maar wat soms toch herleidbaar was. Meestal noemde ik niet het voorval en was een geheim bij mij nog wel in goede handen, desalniettemin kreeg ik behoorlijk wat commentaar dat mensen zichzelf moesten verklaren, moesten verontschuldigen of uitleg moesten geven naar anderen. Om dit allemaal te voorkomen begin ik in 2016 maar een nieuwe rubriek: Whoop, whoop, Poeg poeh: weekje…
2015 uuuuhh.. 2016
We hebben er allemaal last van het begin van het jaar. Er nog aan moeten wennen dat het alweer een nieuw jaar is. We schrijven nog 2015 neer, waar 2016 moet staan. Gelukkig is van die 5 heel makkelijk een 6 te maken, maar ook ik kon mij deze week erin vergissen. Misschien kwam het wel, omdat er zoveel van deze week leek op de eerste week van vorig jaar..
Themaweek: 2015/2016 – De hoogtepunten van 2015
Hoewel het heel verleidelijk zou zijn om deze blog helemaal leeg te laten, omdat dat absoluut zo voelt op dit moment, ga ik toch maar proberen om jullie mijn positieve lichtpuntjes te presenteren van het afgelopen jaar. Zoals ik gisteren al zei ben ik dol op lijstjes, dus moet ik over de afgelopen 12 maanden ook wel een aantal positieve dingen kunnen benoemen. Nou, daar gaan we dan..
Moeilijke gesprekken…
Ik had dit jaar al het gesprek met mijn huisarts waarin ik moest vragen om antidepressiva. Ik had dit jaar al het gesprek met mijn therapeute met het antwoord op dagbehandeling. Daarna had ik het gesprek met nog over de keuze waar ik in dagbehandeling ga. Ik had dit jaar al het gesprek met mijn rij-instructrice, waarin ik een week voordat ik op examen opbiechtte over mijn depressie en dat ik met antidepressiva was begonnen, om vervolgens datzelfde moeilijke gesprek te voeren met het cbr. Ik had dit jaar het moeilijke gesprek met mijn ouders, over al mijn gedachtes en gevoelens, de wrok en rancune, maar ook de liefde en respect jegens hen, maar dat ik alles nog heel moeilijk vond en ik had het gesprek met mijn werkgever…
De mail aan collega’s op het werk
Beste collega’s,
Dit is een beetje een erg persoonlijk mailtje, maar ik dacht dat het toch goed zou zijn om hem te sturen. Het is alweer een week geleden dat alle tijdelijke mensen te horen kregen of ze nog een half jaar mochten blijven of dat het per 31 december al zou stoppen. Vol spanning wachtte we allemaal tot we een JA/NEE hoorde, andere smaken waren er immers niet, echter wel voor mij..
#100: TROTS
Wow, post nummer 100! Ik ben trots. Trots dat ik bijna iedere dag wel lekker van me af kan schrijven en zo eerlijk en open daarin ben. Ik ben trots dat nog vele lezers mij blijven volgen en dagelijks op mijn blog komen. Ik ben trots dat ik redelijk helder alles kan formuleren en kan beschrijven en dat ik daarmee mezelf help, maar ook een deel in de maatschappij. En ik ben om veel meer redenen trots op mezelf…