Ik ben sinds vrijdag best wel in shock. Een 28-jarige dj is overleden en we mogen niets weten over de oorzaak. Ik ben er stil van, niet over dat we niets mogen weten over de oorzaak, maar wel over zijn dood. Ik ben er stil van terwijl ik normaal toch echt ga bewegen en meezingen door zijn muziek. Ik ben geraakt. Zijn nummers deden iets moois. Hij besteedde aandacht aan belangrijke thema’s. En hij worstelde met zijn psyche, iets waardoor je bij mij al vrijwel automatisch een bepaalde gunfactor krijgt. Daarom hierbij een ode aan Avicii..
