Maart was al niet zo’n goede maand. Toen kwam Miss Corona er ook nog overheen. En toen was de balans even helemaal weg. Op vrijwel alle gebieden negatieve records van mijn coping. Niet eens allemaal zo zeer door Miss Corona, maar het maakte de dingen waar ik al last van had niet gemakkelijker. De lichtpuntjes vielen weg. De gezonde coping viel weg. De dingen waar ik nog naar uit kon kijken vielen weg. Het was een nieuw dieptepunt.
Het begon al met het besluit om de marathon van Rotterdam af te zeggen door mijn darmklachten. Vervolgens was er een tweet met een klein grapje over te snel klaarkomen die mij triggerde en waardoor ik in crisis schoot. Het was ook precies een jaar geleden dat ik met iemand intiem ben geweest, mede door mijn lichamelijke klachten. Meerdere onderzoeken, meerdere behandelingen en geen oplossing. En nu ook geen nieuwe mogelijkheden door Miss Corona.
En dat gold ook voor mijn rijbewijs. Theorie gefaald in februari en in maart de herkansing afgezegd vanwege Miss Corona. Rijlessen met veel negatieve feedback en zonder progressie. Niet alleen negatieve perceptie, maar letterlijk te zien aan cijfers in de app en in wat mijn instructeur zei. Dan ben ik weer een jaar verder en zijn al die verlangens van mij nog niet vervuld. En zonder rijbewijs is mijn bewegingsvrijheid tijdens Miss Corona ook nog kleiner geworden.
Het zijn dezelfde moeilijke dingen als altijd. Er staan alleen minder leuke dingen tegenover. Ik ben afhankelijk van sociale contacten. Nu is er extra confrontatie met mijn single zijn. Met alleen wonen op 45 vierkante meter. Op steeds meer vrienden die geen vrienden meer zijn en daarom weinig contacten. Ik bel vrijwel constant dezelfde mensen. Het is een struggle. Mijn darmen protesteren ook en of dat nou komt door stress, spanning of wat dieper lichamelijks doet er niet toe. Het is in ieder geval erg veel klachten van darmen en wat ik ook probeer geen verbetering in die klachten.
Stemming
Dit laat zich wel raden. Het dieptepunt in sinds ik het bij houd. Ik kwam niet hoger dan een 4.5 voor mijn stemming. Ik had deadlines om werk af te sluiten. Soms werd ik daarvoor wel gewaardeerd en ging het nog, maar over algemeen leverde dat stress op voor overdracht. Aan begin van de maand kon ik nog wel naar Feyenoord voor de beker en competitie. Ik had nog een training naar werk en toen we nog naar de bioscoop mocht deed ik dat ook nog 3 keer deze maand, maar had liever vaker gegaan.
Bevestiging vragen en gezond hulp vragen
De eenzaamheid was groot en ik wist mij niet op een andere manier te uiten dan bevestiging zoeken online. Dat zie je hieronder ook aan mijn telefoongedrag, maar ook aan onderstaande grafiek. Voor bevestiging vragen gaf ik mijzelf gemiddeld een 4.5, dat liep dus samen op met mijn stemming. Voor hulp vragen gaf ik mijzelf een 5. Het hoogste van de coping waar ik mijzelf een cijfer voor gaf. Vooral omdat ik wel probeer veel vrienden te bellen iedere dag en dat ik dat wel onderdeel vind van gezond om hulp vragen.
Overige coping in cijfers
Door bovenstaande zaken was niet op mijzelf betrekken (gemiddeld 4.7), blij zijn voor een ander (gemiddeld 4.7) en omgaan met teleurstelling (gemiddeld 4.5) vergelijkbaar. Ik voel mij meer getriggerd door de relaties van anderen, door de klachten over seks van singles en van zaken waar mensen nu tegenaanlopen terwijl dat chronisch onderdeel is van mijn eigen leven. Moeizaam, waardoor al deze zaken minder lukken.
Telefoongedrag
Ik wist dus echt even geen gezonde raad. Daardoor gemiddeld 5 uur en 40 minuten per dag op mijn telefoon en ook 104 ontgrendelingen per dag. Dat is veel. Dat boek en die serie had ik even nog geen ruimte voor. Het is nog zoeken en leren omgaan met deze nieuwe wereld.
Overige coping
Mijn libido ging omlaag en dus maar 1 dag aan sexting. Echter 20 dagen met negatieve uitingen, geen streak langer dan 3 dagen, 19 dagen als Calimero en 11 dagen flirtte met de dood. Auch. Maart was geen goede maand daarvoor. Kijken of ik hier toch iets voor kan vinden in april.
En verder…
Jups, er waren ook wel lichtpuntjes. Al was het soms daar naar zoeken. Ik wandelde al 70km in totaal. Ik las bijna 300 bladzijdes, niet super veel voor een maand, maar het is iets. Het huishouden en de afwas waren op orde. En mijn overdracht op werk kwam alsnog af en werd ik erg voor bedankt. Ondanks dat mijn psychische kwetsbaarheid onwijs werd geraakt en het verdrietig was in hoeverre ik niet in staat was om er gezond mee om te gaan was ik op zakelijk gebied nog wel een professional en deed ik daar veel moeite voor. Het zonnetje en mijn knuffel panda waren daarnaast mijn helden. Het is behelpen en moeizaam, maar als ik mij ook door deze crisis heen worstel ben ik wel mijn eigen persoonlijke held moet ik maar denken..
