tommie345, auteur op Die leven

Het langzame herstel

De zon schijnt door de bomen. De bladeren kleuren mooi. De eerste lopers lopen langs mijn raam naar de start. Ik staar naar mijn startnummer en hardloopschoenen die in een hoekje staan. Ik doe een rekbeweging of het echt niet gaat. Helaas, ik voel een scheut pijn in mijn schenen. Helaas, mijn 10^e Zevenheuvelenloop op rij moet ik overslaan. Ik pak mijn telefoon en kijk naar de verschrikkelijk depressieve appjes en tweets die ik met name gisteravond stuurde. Niet eens zo zeer door het missen van deze dag, maar wel omdat lichamelijke klachten mij opnieuw tot wanhoop dreven. Het is een proces. Het proces van het langzame herstel…

Huiswerk van specialisten

Posted by: tommie345 Posted on: 17 november 2017 onrust , onzekerheid , Verschillende kanten , zelfacceptatie

Opeens werd ik gisteren na therapie weer overvallen door angst, paniek en onrust. Het was even stabiel gegaan, maar door vreselijke lichamelijke onrust dat zich ook in mijn hoofd nestelde ging het allemaal niet meer. De afwas riep. De was riep. Ik moest veel doen, maar mijn lichaam wilde allemaal niet. Ik verloor de controle over mijzelf en voelde mij alleen, onbegrepen en uitzichtloos. Ik moest van mijzelf nog wel de verplichte oefeningen doen die ik van (specialisten) had meegekregen. Ik besefte dat ook dat te veel was. Het zijn er ook gewoon te veel. Ik raak er haast van in een burnout. Waar moet ik nou weer de hoogste prioriteit aan geven?

Labiele tijden

Posted by: tommie345 Posted on: 14 november 2017 dysthyme stoornis , huisvesting , onrust , werk

Ik ben onwijs toe aan stabiliteit. Aan rust, reinheid en regelmaat. In een periode waarin je alleen je baan verliest, je onzekerheid hebt over je inkomsten en er van alles geregeld en gedaan moet worden is die balans alleen ver te zoeken. Gelukkig is mijn internet en tv ook nog ontkoppeld en zijn Ziggo, benedenburen en huisbaas niet bepaald bereidwillig om er iets aan te doen. En ik ben dan de sjaak. Ik wil voor mijzelf opkomen en staan, maar helaas lukt dat zo moeilijk als je steeds wordt tegen gewerkt. Read More Labiele tijden

Het gevecht van een sollicitatiegesprek

Posted by: tommie345 Posted on: 8 november 2017 hoop , onzekerheid , teleurstelling , werk

Ik mocht gisteren weer op een gesprek komen. Het was een gesprek in Dordrecht. Ik had mij goed ingelezen en voorbereid. Ja het was pokken ver weg, maar zo erg zou het niet zijn om in die richting te verhuizen. Het was weer een mooie test. Sollicitatie 16 had in ieder geval een uitnodiging opgeleverd. Het was beter dan de reactie: “van de 27 kandidaten die een brief hebben aangeleverd hebben wij niemand uitgenodigd” of “we hebben 7 kandidaten uitgenodigd en daar bent u het niet van geworden, voor meer informatie mail: … “ om vervolgens die te mailen maar nooit meer iets te horen.

Een spannende week

Posted by: tommie345 Posted on: 5 november 2017 omgaan met , presteren , vermijdende persoonlijkheidsstoornis , werk

Pfoe, ik kijk naar het blaadje waarop ik mijn coping/ omgaan met moeilijke momenten heb opgeschreven deze week. Er staan veel meer kruisjes dan krulletjes. Er staat op geen enkele dag een voldoende bij mijn stemming. Ondanks een uitnodiging voor een sollicitatie, een dagje sauna en een aantal fijne sociale avonden was het heel hard werken deze week. Het was veel paniek, veel jaloezie en veel onrust over onzekerheden. Ik zou zo graag morgen een vriend willen die mij even knuffelt, een nieuw baan die mij zekerheid geeft en een rijbewijs met autootje, omdat ik daar al zo mijn best voor heb gedaan maar het niet wilde lukken..

Shit! Shin Splints

Posted by: tommie345 Posted on: 1 november 2017 hardlopen , pijn , sport , teleurstelling

Mij zou het niet overkomen. Ik nam altijd een dag rust na een dag training. Na een lange duurloop vaak twee dagen. Ik luisterde perfect naar mijn lichaam en sloeg dan een training over. Ik bouwde rustig het aantal kms op. Ik lette op de demping van mijn schoenen en schafte bij 1000-1200km nieuwe schoenen aan. Ik was fit. Ik was trots op mijn 40 weken op rij met minstens 1 run per week. Ik was trots op mijn 850km tot halverwege oktober waarmee ik mijn 1000km dit jaar wel zou halen. Maar toen: Shit, Shin splints.. Read More Shit! Shin Splints

De 5 kastdeuren

Posted by: tommie345 Posted on: 29 oktober 2017 homoseksualiteit , omgaan met , openheid , Persoonlijkheidsstoornis

Deze week werd het definitief dat nog een verlenging op mijn werk er echt niet inzit. Ik ben daarom volop aan het solliciteren. Daarnaast ben ik gestopt met tafeltennis en probeer ik wat nieuwe sociale contacten te leggen. Zo kom ik bij wat avonden van de jonge democraten en D66. Ook ben ik nog op zoek naar liefde en is er af en toe een date. Bij al die ontmoetingen met nieuwe mensen spookt er door mijn hoofd: welke kastdeur doe ik wanneer open en wat vertel ik niet en wel en bij wie dan wanneer?

Een maand zonder therapie!

Posted by: tommie345 Posted on: 25 oktober 2017 hoop , Persoonlijkheidsstoornis , therapie , trots

Het is vandaag 25 oktober. Dat betekent dat het precies een maand geleden is dat ik therapie had op maandag 25 september. We hadden het in die afspraak over nieuw gedrag, mijn moeilijke periode met afwijzingen en dat we EMDR weer op moesten pakken, omdat ik bij Nieuwsuur nog erg last had van een negatief lichaamsbeeld van alleen maar Quasimodo zien in mijzelf. Opvolging van therapie was nodig en mijn volgende afspraak liet 2,5 week op zich wachten. Mijn therapeute werd echter ziek. Daarna had ze herfstvakantie. En ik zou gebeld worden voor een nieuwe afspraak, maar dat bleef uit. En zo was er een maand zonder therapie..

CHANGE: Tijd voor verandering

Posted by: tommie345 Posted on: 23 oktober 2017 omgaan met , onrust , Persoonlijkheidsstoornis , zelfacceptatie

Ik heb het stuk Grip nog wel 10 keer gelezen. Ik besef hoe ik tot het stuk ben gekomen. Ik besef ook hoe het lijkt alsof gedrag mij lijkt te overkomen, in plaats van dat ik er zelf invloed op heb. Het is een weergave hoe het voelt, maar natuurlijk heb ik wel degelijk invloed op mijn eigen handelen. Hoog tijd dus om hier meer verantwoordelijkheid voor te nemen. Tijd voor verandering!

Grip.

Posted by: tommie345 Posted on: 19 oktober 2017 omgaan met , onrust , Persoonlijkheidsstoornis , teleurstelling

Ik zei het echt tegen mijzelf. Het zou waarschijnlijk een afwijzing worden. Zo goed ging het gesprek niet en ik moest daar sterk rekening mee houden. Het ontbeerde mij wellicht aan de juiste ervaring. Er waren drie andere goede kandidaten. Het was al mooi dat ik opnieuw op gesprek mocht komen. Ik was open en eerlijk geweest en had alle vragen kunnen beantwoorden. Soms is dat echter niet genoeg. Deze afwijzing zou mij niet zo uit het veld slaan. Tot het telefoontje gisteren..