Ik weet vandaag even niet zo goed wat ik moet typen. Alles wordt zo ontzettend gerelativeerd door een gebeurtenis als Brussel, de stad waar ik mijn telefoon verloor en meermaals ben geweest. Het is bizar wat zich daar vandaag afspeelde en als niews junkie hield ik het op mijn werk nauwlettend in de gaten. Ondertussen was ik nog best druk met een overdracht, ik heb immers nog maar twee werkdagen..
Het is vandaag Internationale vrouwendag, en daarbij roept iedereen overal weer op of het nog wel nodig is. Ik hoor geluiden dat het vooral nog noodzakelijk zou zijn voor Derde Wereldlanden waarin vrouwen nog erg onderdrukt worden. Ik ben van mening dat het hier in Nederland ook nog een groot thema zou moeten zijn. Het glazen plafond, de geaccepteerde tinten seksisme van mannen, de onvoorstelbare cijfers rondom seksueel geweld en de te weinig erkenning van hun kwaliteiten. Ja, vandaag ben ik feminist..
In de week van PDS-ongelukje tijdens hardlopen, van hoge rekeningen, van verzette afspraken in Lunteren, van het verzorgen van een scholing bij een sportclub, van een aantal zware dagen op werk, maar gelukkig ook een paar productieve, van de één en laatste werkdag op een tijdelijk contract en van onwijze depressie, neerslachtigheid en onnavolgbare gedachtes was er gelukkig een escape: een weekendje naar Manchester..
Read More Whoop, Whoop, Poeh Poeh Weekje #8 (bij bro in Manchester)
Dit is geen verhaal over een gokverslaving. Geen verhaal over drugs. Het is gewoon het verhaal van kosten die ik nou eenmaal per ongelukkige samenloop van omstandigheden heb moeten maken. Het is een beetje terugkerend in mijn leven. Het ging al niet zo goed, zorgkosten rijzen vanwege mijn psychische gezondheid al de pan uit, en ik heb het idee dat zorgverzekeraars er alles aan doen om je er als burger niets ervan te laten begrijpen. In ieder geval kwam daar afgelopen avond weer een frustratie bij voor een typefout op een ticket in de naam, waarop ik al was gewezen, maar waar wijziging lekker moeizaam is gegaan, waardoor ik nu alsnog met een rekening van 110 euro zit. Het past weer lekker in een reeks van fijne kosten
Toen ik op mijn 15e de GayPride op televisie zag langskomen en mijn vader hoorde zeggen: “Moet dat nou weer zo uitgedost en bloot, waar is dat nou voor nodig. Die flikkers” dacht ik dat ik nooit zelf homo kon zijn. Ik wilde niet shoppen, ik wilde niet naakt met leer op een boot staan, en bedacht mij dat mijn gevoelens voor jongens alleen een teken van vriendschap konden zijn. Ik veroordeelde mijn vader absoluut niet, ik snapte wel dat die dat zei door de beeldvorming en ik dacht er zelf eigenlijk ook zo over….
Heb je als single net de feestdagen overleefd en vaar je weer wel, is het commerciële feestje Valentijnsdag er alweer. Ik geloof niet in “Happy” single, en ik vind deze dag dan ook verschrikkelijk. Overal waar je gaat zie je stelletjes, om het de singles nog maar eens lekker in de ogen te wrijven hoe fijn de liefde is. Ik hoorde vandaag een betoog over waarom we dit feest wel moeten vieren, omdat het afkomstig is van een Griekse god. Het lijkt mij een niet zo’n heel goed argument, want dan kunnen we nog wel veel meer Griekse feestdagen overnemen…
Alle goede relaties staan en gaan met vertrouwen. Of het nou de band is met je ouders, of met je collega, met je baas, je ouders of in je relatie, het gaat en staat allemaal met vertrouwen. Vertrouwen is altijd het sleutelwoord in een goede relatie. Zo ook in de relatie met je therapeute. De therapeute moet het vertrouwen winnen van de cliënt, zodat deze alles en eerlijk durft te delen zonder een oordeel. De therapeute moet de cliënt doorzien in als deze dingen manipuleert, achterwege houdt of als deze bepaalde gedachtes en gevoelens positiever laat voorkomen dan dat ze zijn. Maar om dit te kunnen is er wederom vertrouwen nodig..
Naar aanleiding van mijn blog van gisteren, kwamen er wat kritische reacties op facebook. Dit was niet voor het eerst, het neemt de laatste tijd meer toe als af. Ik stel mij te kwetsbaar op, ik benoem te veel andere dingen van anderen, ik houd te weinig rekening met de gevoelens van anderen, die zich daardoor moeten verdedigen. Mensen durven niets meer tegen mij te zeggen, omdat ik alles op een weegschaal leg en die dingen vervolgens verwijt in de blog. Ik onderwerp mijzelf daarom maar eens aan een kritisch interview.
“Ik heb het gevoel dat mijn omgeving alleen maar bezig is met nieuwe banen, nieuwe relaties, buitenland stages en epische vakanties van volgend jaar.” Een uitspraak die je dikwijls hebt kunnen lezen op mijn blog. Het is duidelijk; ik vergelijk mijzelf veel te veel tot anderen. En ik vergelijk mijn problematiek ook graag met dat van anderen…
Het is vandaag 11 september en vrijwel iedereen weet wel waar die 14 jaar geleden was toen zich een wereldramp voltrok. Ergens was het ook een zelfmoord, maar voor deze daders kan ik totaal geen begrip opbrengen en ergens hebben deze daders wellicht ook een psychiatrische aandoening dat ze dit hebben gedaan, maar hier wil ik me volledig van distantiëren in deze blog. Natuurlijk sta ik er wel weer even bij stil en herdenk ik de slachtoffer en nabestaanden. Maar voor mij is sinds vorig jaar 11 september ook nog om een andere reden een moeilijke dag.. Read More Themaweek: Suicide (prevention) week: Suicide in mijn omgeving