Ik heb een nieuwe baan! WAT? Ja, het is echt waar. Ik heb een nieuwe baan. Ik kan alleen nog niet zeggen waar, hoe, wat en waar. Na vele brieven, bijzondere gesprekken, en momenten van hoop en teleurstelling worden er momenteel namelijk twee contracten opgesteld. Ik moet nog kiezen. Het is een onwijs luxe dilemma. Echter een luxe dilemma blijft ook een dilemma. Ik vind het kiezen onwijs moeilijk. Ik schets deze hieronder..
Ik moet de komende weken wel meer moeilijke knopen doorhakken. Doorgaan/stoppen met EMDR. Over toekomstig werk. Over verhuizen. Maar niet meer over mijn deelname aan de marathon van Rotterdam. Ik heb overlegd met mijn sportfysio en de marathon is al over 10 weken. Ik kan op dit moment ongeveer 100m achter elkaar rennen. De progressie in mijn blessure was de laatste weken nihil te noemen, ondanks dat ik iedere dag oefeningen deed. Het is dus onverstandig en niet meer haalbaar om de marathon van Rotterdam te rennen op 8 april.
Ik heb begin dit jaar met mijzelf afgesproken dat ik iedere persoonlijke crisissituatie uitgebreid zou reflecteren. Als ik heel eerlijk naar mijzelf moet zijn dan ging het deze weer opnieuw mis. Aan de ene kant voelt het ontzettend streng naar mijzelf om het zo te benoemen. Anderzijds was het er echt 1, ik verloor de meeste grip op mijn gedrag en ik was tot weinig in staat. Het was niet zo erg als de eerste crisis begin dit jaar, maar Ik moet eind januari helaas de waarheid toch alweer onder ogen komen: Mijn tweede crisis van 2018 was deze week een feit.
Het is dinsdag 13.30 als ik aan deze blog begin. Ik heb mij nog niet aangekleed en de gordijnen zitten dicht. Het is de meest negatieve dag in 2018. En dat terwijl er de dag ervoor nog een heel positief telefoontje kwam over een sollicitatie. De kans is bijzonder groot dat ik binnenkort niet meer werkloos thuis zit. Helaas kwam er vandaag ook nog een afwijzing. Het nieuws gisteren kwam net na een heftige EMDR sessie in therapie die ook nog bijzonder lang uitliep.. Read More Het duivelse dilemma van EMDR
Eind 2017 las ik het boek “Vele hemels boven de zevende” van Griet Op de Beeck. Ik was zelden zo geraakt door een boek. Ik zat ook wel een beetje in een labiele periode, maar toch kwam het allemaal onwijs binnen. De verhalen rondom eenzaamheid van verschillende mensen. Mensen die allemaal erg verbonden leken, maar toch worstelde met eenzaamheid. Elk op een eigen manier. Ik kon mij zelden in een personage zo goed inleven. Ik besloot woensdag alleen naar de film te gaan in het filmtheater in Nijmegen. Ik zag dat de film daar draaide. De film “Vele hemels boven de zevende”…
Ik proostte gisteravond op mijzelf met een glas prosecco. Ik proostte op een aantal stabiele dagen achtereen die ik mij al lang niet meer kon heugen. Ik proostte op weinig negatieve tweets, appjes. Ik proostte op een nieuwe brief, een nieuwe uitnodiging op een gesprek en fijne nieuwe afspraken met vrienden die ik had gemaakt. Ik proostte op dat ik voor het eerst in een half jaar iemand op date had durven vragen en ik nog op antwoord wacht. Ik proostte dat ik mijzelf was geweest op het depressiegala. Dat ik ergens een beetje kat uit de boom keek, maar later toch mensen aansprak. Ik proostte echt op mijzelf.
Morgen is het weer Blue Monday. Zogenaamd de meest sombere dag van het gehele jaar. Ik vind het ergens commerciële onzin. Psychische problematiek kan samenhangen met meer donkere dagen en vaak heet het dan een winterdepressie. Echter veel vaker heeft psychische problematiek helemaal niets met de getijde van het jaar te maken. Ik moet zeggen dat ik bij mijzelf er ook niet zo snel een verband in zie. Toch staat de Blue Monday morgen voor mij in het teken van de goede lijn doorzetten en nuttig bezig zijn.. Read More Een nuttige Blue Monday
Het is voor de vaste volgers van mijn blog geen geheim dat ik geen rijbewijs heb. Op mijn 29e levensjaar inderdaad. Ik had niet verwacht dat dat zo’n grote drempel zou zijn voor mijn zoektocht op de arbeidsmarkt. Ik zie het echter in veel vacatures terugkomen. Terwijl ik vaak ook daarbij denk: kan die functie echt niet vervuld worden zonder rijbewijs? Bijvoorbeeld voor accountmanager binnen Amsterdam. Daar is toch vrijwel alles met het OV bereikbaar? Ik kan daarbij ook nog gewoon lezen en werk doen achter mijn laptop in het OV. Zonnepanelen, minder lang douchen en biologisch voedsel; het wordt steeds populairder. Echter minder kleding of besparen op het vliegtuig en de auto valt vaak niet over te spreken. Willen we dus echt wel vergroenen?
Read More Betoog: Willen we echt vergroenen?: De auto en het vliegtuig
Ik had deze blog al wat eerder willen schrijven. Ik presenteerde namelijk al hoe het was afgelopen met mijn voornemens van 2017 en wat ik daarbij wilde behouden. Daarnaast gaf ik al mijn belangrijke pijlers aan voor 2018. Dit gaf al een behoorlijke richting voor mijn voornemens voor 2018. Ik belandde echter in een crisis en ik had de nodige afleiding daarna. Het past wel bij mijn voornemens voor 2018: de basis op orde krijgen, minder verplichtingen en dus ook alleen bloggen wanneer ik tijd heb..
Mijn goede voornemens, pijlers en stabiliteit duurde precies 71,5 uur in 2018. Vol met sociale afspraken, huishouden, helpen verhuizen, relax-momentjes, ontspanning, lieve appjes en nuttige bezigheden. Na een gezellige avond met speciaal biertjes ging ik op huis aan. Ik ontving nog een appje over dat iemand was aangenomen ergens. Leuk nieuws van een ander. Dat los zien van mijzelf. Daar had ik gisteren nog zo mooi over geschreven. Helaas liep het weer anders.