LIVEBLOG: De vierdaagse

 

Het is zover. Morgen gaat het allemaal beginnen. Mijn grootste sportieve uitdaging ooit. Helaas starten we psychisch behoorlijk labiel, en gaat het op zijn zachtst gezegd helemaal niet goed met mij. Heel veel triggers naar moeilijke dingen in mijn leven en helaas moeilijk te begrijpen voor de buitenwereld. Ik heb er dan eigenlijk ook even helemaal geen zin in. Toch ga ik morgen starten en er het beste van maken. Ik ga jullie middels deze blog proberen op de hoogte te houden. Uiteraard doe ik dat ook via de overige social media. Volg mij vooral ook op Instagram. Daarnaast kan je mij volgen via de officiële vierdaagse app. Mijn startnummer is 50K510.

Read More LIVEBLOG: De vierdaagse

Suïcidale gedachtes

Het was vanmorgen op het nieuws. Nog nooit waren er zoveel suïcides onder jongeren. Enerzijds raakte het mij, omdat ik niet eens meer tot die doelgroep behoorde. Anderzijds was het schokkend. Ik behoorde ook ooit tot die groep met suïcidale gedachtes. Nu zat ik in een volgende leeftijdscategorie. Toen ik in de bus stapte zat ik vlakbij een meisje dat snikkend haar verhaal deed over de telefoon. Een vriendinnetje van haar had vannacht te veel pillen ingenomen en lag nu op de IC. Ze dacht dat het inmiddels wel beter ging. Ik vroeg mij af of mensen dat ook over mij zouden denken.

Read More Suïcidale gedachtes

2 juli 2018

Half vier. 2 minuten over half vier. En weer een werkdag zonder echt productiviteit. Weer een dag dat alles je raakt van binnen en buiten. Dat je je niet kan wapenen. Dat je werkelijk waar geen greintje vertrouwen meer over hebt. Dat het op is. Dat je al 3000 keer bent gevallen en weer bent opgestaan en dat je gewoon geen zin hebt om de 3001e keer weer op te staan. Dat mensen dachten, maar gisteren 51km, dat is zo knap. Maar dat je denkt ja gisteren, maar vandaag denkt alles weer aan een hoge flat, een touw of trein. 

Read More 2 juli 2018

Nee, niet oké.

Het is het antwoord wat ik momenteel kan geven op de vraag hoe het met mij gaat. Je mag er op doorvragen, maar dan komen er al vrij snel traantjes in mijn ogen. Het gaat verschrikkelijk niet oké. Maar misschien meer nog is mijn gedrag en hoe ik ermee omga dat niet. Ik mag mijzelf niet te veel veroordelen om nog niet verder niet oké te worden, maar ik mag het ook niet goed praten. Het besef is lastig dat na jaren therapie, op mijn 30e, ik nog niet in staat ben om oké om te gaan met het leven en alles wat daarin gebeurt.

Read More Nee, niet oké.

Wie is er dan voor mij

Het is bizar dat zulke slechte dagen bestaan. Dat als ik 10 jaar terug zou weten hoe vaak deze terug zouden komen dat ik het echt niet had geloofd. Dat ik tranen voel. Opnieuw van alles tegen muren gooi. En dat er alleen maar de vraag gaat in mijn hoofd “Wie is er dan voor mij”. Ik voel mij ontzettend onbegrepen. Ik heb met vrienden gebeld. Ik heb afleiding gezocht. Maar het enige wat ik voel is eindeloze leegte. Ik weet het even echt niet meer.

Read More Wie is er dan voor mij

Mei: De balans

Mei is opnieuw een maand waar ik niet graag naar terugkijk. Wat ging het slecht. Wat ging er een hoop mis. Ik belandde in crisis naar crisis. In suïcide gedachte naar suïcide gedachte. En dat ondanks een reis in Lissabon, uit eten bij een Michelin restaurant, Bevrijdingsfestival, geslaagd Lustrumfeestje van tafeltennisvereniging en wel meer feestjes en mooie momenten. Helaas mijn stemming wilde totaal niet en liet zelfs even heel veel mensen schrikken met de serieusheid in suicide. Het kwam dan ook niet voor niets tot de 101 redenen blog..

Read More Mei: De balans

New choices

Ik vertelde al hoe het ging vorige week in therapie. Daarnaast ben ik eind maart gestart bij de diëtist voor mijn darmklachten. Het gaat verre van stabiel in psyche sinds ik aan het werk ben bij mijn huidige werkgever en daar hebben een aantal goede vrienden wel hun zorgen over uitgesproken. Moeilijk om te horen, maar wel ontzettend eerlijk en heel wat waard dat ze dat eerlijk zeggen. Met deze dingen in het achterhoofd heb ik een aantal belangrijke keuzes te maken.

Ik word vandaag gebeld door de diëtiste. Ik heb twee afspraken gehad. Ik ben meer vis gaan eten, meer nootjes voor tussendoor en vitamine met calcium gaan slikken, omdat ik dat te weinig binnenkreeg. Ik drink nog maar 3 koppen koffie op een dag en ik kook niet meer uit pakjes en zakjes, maar louter met kruiden. Helaas is het gewenste effect nihil. Vlak voor mijn reis naar Lissabon werd daarom voorgesteld om het Fodmap-dieet te starten. Ik vroeg om bedenktijd, tot vandaag..

Het is een dieet wat nogal zou kunnen helpen bij mijn prikkelbare darmsyndroom en klachten die ik daar al tijden van heb. Echter, ik zou geen brood, pizza en pasta meer mogen. Het zou nogal veel invloed hebben op ontbijt en lunch en veel dingen die ik wel mag houd ik weer niet van. Ik denk dat het een erg pittig dieet voor mij zal worden en ik twijfel of ik het wel kan combineren met de rest van mijn leven. Eten bij vrienden, ik slaap twee nachten per week voor werk bij mijn zus en houd van uit eten gaan en eten bij vrienden. Al mijn energie en tijd gaat al naar mijn werk. Hoe moet ik dit er dan bij doen? De klachten van mijn darmen houden alleen ook aan? Het is een moeilijk besluit.

Voor therapie word ik maandag gebeld. Het houdt op bij mijn huidige therapeute. Ze denkt dat ze mij niet verder kan helpen. Ik moet meer lichaamsgericht aan de slag. Een moeilijke stap na al zolang therapie. Ik wil mij beter voelen, maar weet ergens niet hoe ik dat zou moeten. Naar een haptotherapeut? Minder werken omdat ik nu 5 dagen werk met veel reistijd en dus een afspraak om 9 uur bij haptotherapeut al betekent dat ik een halve dag vrij moet nemen? Opnieuw een intake? Ik krijg hoofdpijn van al die keuzes, maar weet ook dat ik veel emoties ook nog moeilijk en slecht uit. Maar alle vermoeidheid, steken en alle andere klachten voelen toch niet louter psychisch. Ik geloof toch meer in het medische circuit? Waarom word ik nu weer hierin doorverwezen.

Ik krijg hoofdpijn van deze moeilijke keuzes. Net als van de pijn na 3 maanden werk over dat ik het niet lijk aan te kunnen en vrienden hun zorgen daarover hebben geuit. Alle keuzes en oplossingen lijken een stap terug en zijn pijnlijk. Mijn omgeving ziet hoop. Ik een stukje wanhoop. Ik ben geneigd om altijd ervoor te gaan, daarom zei ik al eens JA tegen mensendieck, bekkenbodem, seksuoloog, studenten-psycholoog, eerste lijns therapeut, tweede lijns therapeut, internist, praktijkondersteuner van de huisarts, pedicure, podotherapeut. Ik probeer echt wat aan mijn problemen te doen. Ja ik klaag ook veel. Maar ik zet ook altijd door voor oplossingen.

Ik weet het nu alleen niet meer. De investeringen zijn vaak nodeloos gebleken. Het is ook de lepeltjes theorie. Ik heb niet zoveel energie te vergeven Ik moet nieuwe keuzes, new choices maken. Ik moet prioriteiten stellen. Zekerheid bestaat niet. Proberen, wat opnieuw energie zal kosten, wel. En wat als het dan weer nodeloos blijkt? Ik ben altijd geneigd om JA te zeggen omdat ik mijzelf een beter leven gun. Echter new choices, het kan ook wel eens een ondergang en eindigen bij de bedrijfsarts betekenen. New choices. Wat moeilijk.En ja ik hoor jullie denken, nooit geschoten is altijd mis. Het kan ook zomaar wel blijken te helpen? Maar help. Hoe weet je dat?

Mijn haat-liefde verhouding met uitgaan

Hitjes uit de boxen. Biertje en baco in de hand. Zo dans ik door het hele land. Het gaat perfect op voor mij. Ik mag dan 30 zijn geworden, een mogelijkheid voor een feestje sla ik niet graag over. Ondanks de lichamelijke en geestelijke gevolgen soms kan ik intens genieten van een avondje uit. Het is vaak mijn muziek, zowel de foute Nederlandse hits kan ik allemaal meezingen als dat ik helemaal los kan gaan op elektronische klanken en techno..

Read More Mijn haat-liefde verhouding met uitgaan

De impasse in therapie

Ik zocht in mijn aantekeningen naar overeenkomsten wanneer het mis met mij was gegaan de voorbije weken sinds mijn laatste afspraak bij mijn therapeute op maandag 26 februari. Een afwijzing op 6 maart, heel veel blaren na een wandeling op 12 maart, een nieuwe afwijzing op 28 maart, uitgeloot worden voor de vierdaagse op 30 maart, lichamelijke klachten en zweten op werk op 3 april, mensen die klagen over mijn zweten en veel andere lichamelijke klachten op 5 april, Veel lichamelijke klachten en een groot gevoel van verdriet en eenzaamheid op mijn 30e verjaardag op 19 april. Het lijstje hield maar niet op.

Read More De impasse in therapie