Eerder dit jaar schreef ik de 101 redenen waarom ik er niet meer wilde zijn. Er volgde daarna nog een enkele suicidale blogs. Ik had eigenlijk eind 2017 beloofd deze niet meer te schrijven. Mijn patronen bleken echter te sterk en ik stuitte opnieuw op tegenslagen. Nou heb ik daar mijn lessen wel uit getrokken en wil ik daar verder niet meer te lang bij stilstaan. Daarom deze blog: de 101 redenen waarom ik wel wil blijven leven. Een combinatie van progressie die ik dit jaar toch heb gemaakt, van hoop en mooie vooruitzichten en lichtpuntjes uit mijn huidige leven.
Read More Mijn 101 redenen om te blijven levenNiet mijn dagen
Het is 27 december en de kerstdagen zijn net voorbij. De top 2000 staat op en ik ben mijn nieuwe laptop aan het indelen. Alle foto’s overzetten van mijn kapotte laptop, indelen in mapjes en veel weggooien. Het past bij deze tijd van het jaar waarin ik vaak melancholisch ben. Zeker na de afgelopen dagen. De dagen die zeker niet mijn dagen waren.
November: De balans…
Het is bijna kerst, maar nog steeds moet ik terugblikken op de maand november. Voordat mijn jaaroverzicht gemaakt gaat worden is het goed om nog eens deze 11e maand door te nemen. Het is bizar hoe je stemming en beeld wordt geleid door de laatste en meest negatieve gebeurtenissen. In de brief aan mijzelf schreef ik al dat het geen goede maand was geweest. Maar wat bleek met een helicopterview over de gehele maand: gemiddeld een dikke 6.9!!! en maar 6 dagen een onvoldoende. Kortom, het zoveelste teken dat er wel degelijk sprake is van progressie!
Oktober: De balans
Sinterklaas is al het land uit. Het weer is buiten echter herfstachtig. Daarom wil ik toch nog graag terugblikken op de maand oktober. Toen had ik nog niet zo’n prettig nieuwe laptop die veel sneller is. Wel ging ik op vakantie naar Winterberg en Brussel, bezocht ik een D66 congres en leerde ik veel meer over de energietransitie. Maar bovenal was het een moeilijke maand waarin ik mijzelf opnieuw onder ogen moest komen. Hoog tijd om met jullie nog oktober door te nemen…
2 jaar na Lunteren: Nieuwe brief aan mijzelf
Lieve ik,
Ja, 2 jaar geleden alweer. 2 hele jaren. 730 dagen. 17520 uur. 1.054.080 minuten. 63.244.800 secondes. Zo lang alweer dat ik weg ben uit het centrum voor psychotherapie in Lunteren. Ik ging er heen voor een heftige persoonlijkheidsstoornis. Ik liep vast in werk, vriendschap, intimiteit en alles daaromheen. En waar sta ik nu 2 jaar later? Heb ik die diagnose nog steeds?
September: De balans…
Het is november en toch voel ik nog de behoefte om terug te kijken op september. Binnenkort lezen jullie wel wat voor maand er daarna nog is gekomen, maar allereerst moet ik nog echt de balans opmaken van september. De maand dat de zomer voorbij ging, dat ik mijn seizoenskaart van Feyenoord verder verzilverde, mijn coping belachelijk op orde was met streaks van 22 (doorlopend vanuit augustus) en 9 dagen en ik gewoon lekker bezig was.
LIVEBLOG: Socialrun 2018 Team Astare
Net als vorig jaar kan je mij hier volgen gedurende dit weekend. Ik loop dus voor Team Astare en je kan ons nog steeds sponsoren! Volg mij verder vooral ook op Facebook/Instagram/Twitter !
Daarnaast kan je op www.socialrun.nl zien waar alle teams zich begeven of kan dat op http://socialrun2018.legendstracking.com Hopelijk gaat het allemaal werken! Wens mij met dit weer vooral ook veel succes met veel lieve support berichtjes onderweg!
Een jaar na Nieuwsuur..
Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik in Nieuwsuur mijn verhaal vertelde. Ik vertelde over mijn gebruik van antidepressiva, de heftigheid van mijn psychische klachten en dat ik een jaar zonder was. Inmiddels ben ik alweer een jaar later en dus 2 jaar zonder die pillen. Het is ook alweer 2 jaar na therapie in Lunteren. Hoe kijk ik terug op het filmpje en hoe gaat het momenteel?
Toch weer Socialrun!
Het afgelopen jaar heeft voor mij qua hardlopen veel in het teken gestaan van blessures. Mijn schenen gaven veel reactie, en daardoor heb ik de zevenheuvelenloop, de halve van Egmond, 30 van Schoorl, Stevensloop, Zandvoort circuit run en hele van Rotterdam af moeten zeggen. Een podotherapeut, sportfysio en veel oefeningen zorgde voor onvoldoende herstel. Ik koos voor een alternatief doel en liep de vierdaagse uit. Hierna begon ik weer met rennen en dit ging goed! En zo heb ik alweer 200km gerend na de vierdaagse. Daarom volgende week tijd voor de Socialrun!
World suicide prevention day 2018: Hope..
Gisteren was het 10 september: World suicide prevention day. Ik was te druk om er een blog over te schrijven, ook al is het een onderwerp naar mijn hart. Ik worstel al jaren met gedachtes hierover. Een aantal jaren terug besteedde ik er een themaweek aan. Ik deelde mijn ervaringen uit mijn omgeving en hoe ik zelf met deze gedachtes omga. Ik deelde de hoop op meer begrip en openheid. En ik schreef over hoe mijn omgeving er het beste mee om kan gaan. En gisteren beleefde ik het opeens anders.