Ik heb begin dit jaar met mijzelf afgesproken dat ik iedere persoonlijke crisissituatie uitgebreid zou reflecteren. Als ik heel eerlijk naar mijzelf moet zijn dan ging het deze weer opnieuw mis. Aan de ene kant voelt het ontzettend streng naar mijzelf om het zo te benoemen. Anderzijds was het er echt 1, ik verloor de meeste grip op mijn gedrag en ik was tot weinig in staat. Het was niet zo erg als de eerste crisis begin dit jaar, maar Ik moet eind januari helaas de waarheid toch alweer onder ogen komen: Mijn tweede crisis van 2018 was deze week een feit.
Categorie: Persoonlijkheidsstoornis
Mijn eerste crisis van 2018..
Mijn goede voornemens, pijlers en stabiliteit duurde precies 71,5 uur in 2018. Vol met sociale afspraken, huishouden, helpen verhuizen, relax-momentjes, ontspanning, lieve appjes en nuttige bezigheden. Na een gezellige avond met speciaal biertjes ging ik op huis aan. Ik ontving nog een appje over dat iemand was aangenomen ergens. Leuk nieuws van een ander. Dat los zien van mijzelf. Daar had ik gisteren nog zo mooi over geschreven. Helaas liep het weer anders.
Onbenaderbaar
Het is echt het woord wat mijn therapeute vandaag gebruikte. Het is niet Thomas dat tegenover haar zat. Het was de boze cynische zelfvernietigende Thomas. Het maakt mij onbenaderbaar. Het zet mensen op afstand. En helaas nam die mij de afgelopen tijd nog veelvuldig over. Het zet vriendschappen onder druk. Het is een kant die gefrustreerd van zich af bijt en tegen alles aanschopt. Tegelijkertijd is het een kant die mijzelf ongelofelijk ondermijnd. Het is een mix tussen cynisch naar alles en iedereen om mij heen, als ongelofelijk zelfdestructief en negatief naar mijzelf. Het maakt mij echt onbenaderbaar.
Het langzame herstel
De zon schijnt door de bomen. De bladeren kleuren mooi. De eerste lopers lopen langs mijn raam naar de start. Ik staar naar mijn startnummer en hardloopschoenen die in een hoekje staan. Ik doe een rekbeweging of het echt niet gaat. Helaas, ik voel een scheut pijn in mijn schenen. Helaas, mijn 10e Zevenheuvelenloop op rij moet ik overslaan. Ik pak mijn telefoon en kijk naar de verschrikkelijk depressieve appjes en tweets die ik met name gisteravond stuurde. Niet eens zo zeer door het missen van deze dag, maar wel omdat lichamelijke klachten mij opnieuw tot wanhoop dreven. Het is een proces. Het proces van het langzame herstel…
CHANGE: Tijd voor verandering
Ik heb het stuk Grip nog wel 10 keer gelezen. Ik besef hoe ik tot het stuk ben gekomen. Ik besef ook hoe het lijkt alsof gedrag mij lijkt te overkomen, in plaats van dat ik er zelf invloed op heb. Het is een weergave hoe het voelt, maar natuurlijk heb ik wel degelijk invloed op mijn eigen handelen. Hoog tijd dus om hier meer verantwoordelijkheid voor te nemen. Tijd voor verandering!
Grip.
Ik zei het echt tegen mijzelf. Het zou waarschijnlijk een afwijzing worden. Zo goed ging het gesprek niet en ik moest daar sterk rekening mee houden. Het ontbeerde mij wellicht aan de juiste ervaring. Er waren drie andere goede kandidaten. Het was al mooi dat ik opnieuw op gesprek mocht komen. Ik was open en eerlijk geweest en had alle vragen kunnen beantwoorden. Soms is dat echter niet genoeg. Deze afwijzing zou mij niet zo uit het veld slaan. Tot het telefoontje gisteren..
Hoe hele negatieve uitingen mij helemaal niet helpen
Ik schreef dit jaar meerdere hele depressieve blogs. Ik heb honderden tweets eruit gedaan met alleen maar een negatieve strekking. Ik heb meerdere appjes gestuurd met alleen maar een opsomming van negatieve dingen. Het is tijd om hierop te reflecteren. Waarom doe ik dit? Ik kan tot de conclusie komen dat het mij helemaal niet verder helpt.. Read More Hoe hele negatieve uitingen mij helemaal niet helpen
Dreigen met zelfmoord
Afgelopen maandag woonde ik de documentaire “In het hoofd van mijn zusje” bij van Ingrid Kamerling. De documentaire ging over de zelfmoord van het zusje van Ingrid. Na afloop was er een nagesprek met de documentairemaakster, met herstelcoach Luc Schoot en met een psychiater. Er werden gevragen gesteld vanuit de zaal en er werd een discussie gevoerd over hoe zelfmoord makkelijker bespreekbaar kan worden gemaakt en hoe het aantal zelfmoorden kan worden terug gedrongen. Ik gaf aan vanuit de zaal dat ik heel erg vond dat het taboe van de gedachte moet worden gehaald. Ik heb er vaak gedachtes over, maar ik zie mijzelf echt niets doen..
Geluk is ongeluk
Ik verdraag het hebben van geluk best wel slecht. Huh? Wattus? Ja, je leest het goed. Ik heb het dan vooral over dingen die extreem mee zitten. Bijvoorbeeld vorige week met de goal van Feyenoord, of zoals vandaag dat Ajax een tegengoal kreeg dat gewoon een overtreding was. Ik word dan geraakt in mijn rechtvaardigheidsgevoel en ik verdraag zulke situaties erg slecht. Ik heb het gevoel dat ik mijzelf er ook voor moet verdedigen en ik kan er niet goed mee omgaan..
Mijzelf bijeen rapen…
Het is 13.00 en ik heb mijzelf net uit bed gesleept. Nou, ja ook al wel vanmorgen om 10.30, omdat ik ergens zou helpen met een verhuizing vandaag, maar toen merkte ik dat het echt niet ging. Het was vanacht al verschrikkelijk en als ik dan alleen ben houdt het niet op. Een 8-2 overwinning in tafeltennis was weer een druppel, waardoor mijn stemming 180 graden omsloeg. Een overwinning?…