Het is alweer 7 maanden geleden dat ik kon kiezen uit twee banen. Ik koos voor een dienstverband bij BMC alwaar ik op 1 maart ben begonnen. Inmiddels zijn we ruim 6 maanden verder en kan ik terugkijken op mijn eerste half jaar in dienst van mijn nieuwe werkgever. Hoe bevalt het? Wat valt mee en wat valt tegen? In deze blog alle ups, downs en mijn gevoel over het eerste half jaar bij BMC.
We zitten alweer 5 dagen in september en ik heb nu pas tijd om terug te kijken op augustus. Het was best wel een goede maand. Natuurlijk ging het ook nog wel eens mis, maar over het algeheel kan ik zeggen dat er toch een bepaalde knop is omgegaan. Ik ben van toegevoegde waarde op het werk, in vriendschap, voor familie en bovenal voor mijzelf. Dat gevoel komt steeds vaker en langer terug, en augustus heeft daar zeker een positieve bijdrage in geleverd.
Afgelopen week had ik voor het eerst sinds mei weer een afspraak met mijn therapeute. Het was in mei ook voor het eerst sinds 3 maanden en zo heb ik in het afgelopen half jaar 2 keer therapie gehad. Als je kijkt naar wat dat heeft gedaan kan je misschien concluderen dat ik nog niet zonder kan. Het was dan ook niet voor niets in juni en juli dat ik telefonisch contact zocht met mijn therapeute. Over de telefoon kon ze weinig voor mij betekenen zei ze toen. Ik was de regie in therapie kwijt.
Soms moet er eerst iets misgaan voordat je inziet dat er echt iets moet veranderen. Dat is bij mij gelukkig niet het geval. Ik weet allang dat mijn gedrag vaak niet door de beugel kan. Echter is dat de laatste weken opnieuw heel erg bevestigd en er is mij een spiegel voorgehouden. Een block, een interventie dat bij geen verandering wat meer afstand van elkaar nodig was. Ik worstelde ermee, maar besloot niet bij de pakken neer te zitten. Het nieuwe misgaan zorgde voor nieuwe reflectie. Mijn koelkast is daarom verandert in een nieuwe wand: de wand van The streak. Read More The streak: Bewust van eigen gedrag
Het is alweer een week na de (Gay)Pride. Een week geleden stapte ik de boot op om honderdduizenden mensen langs de kant te begroeten. Het was mooi weer dus het was weer een mooi feestje. Ik lees vaak de discussies of het “carnaval voor de homo’s” niet te ver is doorgeschoten. Ik moet dan altijd een beetje huilen, omdat het verre van een carnaval is. Het is een dag waarop iedereen zichzelf kan zijn. Dat je eens niet rekening hoeft te houden met de het gevaar. Dat dat straight privilege van de ander eens ook geldt voor jou..
Een maand geleden schreef ik onderstaande brief aan mijn meest dierbare mensen. Ik benoemde al een aantal keer dat het een belangrijke brief voor mij was. Helaas kan ik hem vandaag 6 augustus opnieuw versturen. Deze kwetsbare brief aan mijn inner circle heeft mensen geraakt. Ik schreef hem in wanhoop om mijn eigen gedrag. Ik schreef de kwetsbare brief, omdat ik het ook echt niet meer wist met mijzelf. Iedere brief was wel wat persoonlijker en op de persoon geschreven. Ik wilde jullie een draft versie mee laten lezen, omdat ik soms ook zo tegen jullie heb gedaan. En ik zou echt gaan veranderen. Helaas was mijn gedrag zaterdag, ja op de dag dat ik zo trots was bij de Gaypride, opnieuw buitensporig en overtrad ik daarmee de grenzen van sommige mensen. Genoeg is genoeg. Ik zit daarom opnieuw huilend op mijn bank. De kwetsbare brief is zo waar.
Juli is een maand geweest van twee gezichten. Niet qua weer, want mijn god wat bleef het droog. Wel qua stemming was het echt van crisis tot trotsheid. Aan het begin was het erg zwaar, ik had wat grote teleurstellingen en kon er helaas nog niet op de juiste manier mee omgaan. De vierdaagse leek echter het omslagpunt. Ik zag daarin dat ik veel meer in mijn mars heb dan ik soms verwacht. Gedurende de vierdaagse was dat een gevecht en ik ben echt onwijs dankbaar voor de bro waarmee ik samenliep en dat die het aanvaarde en mij er doorheen hielp..
Precies een jaar geleden begon ik een blog over mijn liefdesleven. Hoe werkt dat nou in de gayscene? Is dat nou werkelijk anders dan in de straight scene, in hoeverre die dan ook bestaat. Ik deelde over de offline gay wereld, de online gay wereld, de clichés die je als single gay van 29 tegenkomt, mijn persoonlijke pijn daarin, de goede voornemens die ik daarin had en hoe ik daarin vorderde. Daarna bleef het heel lang stil. Dat zegt wellicht voldoende…
Ik stuurde begin deze maand een brief aan veel mensen. Hij zal binnenkort in globale versie online verschijnen op mijn blog. Even nog niet, omdat ik nog niet van iedereen een reactie heb gehad. Dat komt dus wel weer. De boodschap van de brief was dat het even niet langer kon met mijn coping, met mijn stemming en dat ik het even niet meer wist. Dat Lunteren en de tijd daarna wel enigszins tot progressie hebben geleid, maar dat veel gedrag in grote mate onacceptabel bleef. Ik moest op zoek naar de better part of me
Ik had lange tijd helemaal geen zin om terug te blikken op de maand juni. Uitgerekend de maand waarin ik zei dat ik het roer om ging gooien, ging het zo ontzettend mis. Meerdere suïcidale uitingen, mijn twitter ging zelfs op slot en ik hoorde van meerdere mensen dat ze vonden dat ik mijn gedrag echt moest aanpassen. Het leidde zelfs tot een brief die ik schreef aan mijn inner circle begin juli. Ik ging er gisteren toch nog maar eens voor zitten. Eens kijken waar het mis was gegaan en of ik er nog iets van kon leren.